NyIzAw

Joe blessett ရဲ႕ဒီသီခ်င္းေလးကို ခုတေလာအရမ္းနားေထာင္ၿဖစ္တယ္....
သေဘာလဲက်မိတယ္..ဒါေၾကာင္႔ ဒိုင္ယာရီထဲမွာ သိမ္းထားလိုက္မိတယ္...
You can trust me

ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရမွ ဥပေဒသစ္တရပ္ကို ထုတ္ျပန္ေၾကျငာလိုက္ရာဝယ္… လက္ထပ္ထားျပီး
ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ အၾကင္လင္မယားတိုင္း ရင္ေသြးတေယာက္ ရရွိထားျပီး ျဖစ္ရပါမယ္
တဲ့။ ဒီတာဝန္ကို မေက်ပြန္ခဲ့ရင္ သက္ဆိုင္ရာမွ ၾကီးၾကပ္၍ ေယာက္်ားတေယာက္ကို
ေစလႊတ္ကာ ထိုအိမ္ေထာင္ရွင္မအား မိခင္တေယာက္ ျဖစ္လာေစေရးအတြက္ လိုအပ္သည္မ်ားကို
တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ေပးမွာ ျဖစ္ပါသတဲ့။

ငါးႏွစ္ေျမာက္ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ က်င္းပျပီး ေနာက္တေန႕မွာ ေတာ့ အခုထိ
ကေလးမရေသးတဲ့ အၾကင္စံုတြဲဟာ ဒီကိစၥကို စဥ္းစားရေတာ့တာေပါ့…

ေယာက္်ားလုပ္သူက…


"မိန္းမေရ… ကိုယ္ကေတာ့အလုပ္ သြားရေတာ့မယ္ကြာ။ ဒီကေန႕ သက္ဆိုင္ရာ ရံုးခ်ဳပ္က
လႊတ္တဲ့လူ လာလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလဲ အခ်စ္ရာ။ ကိုယ္ကမွ
အျဖစ္မရွိခဲ႕တာကိုး။ မင္းသာ ျဖစ္လာသမွ်ကို သတၱိရွိရွိနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေပေတာ့။
ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ကြာ… "

အဲဒီလိုေျပာျပီး ေခါင္းကိုငိုက္စိုက္ဆြဲ… မ်က္လႊာကို ေအာက္ကိုခ်ျပီး
စိတ္ဓာတ္က်စြာနဲ႕ပဲ အိမ္ကေန ထြက္သြားေတာ့တယ္။ သူ႕အမ်ိဳးသမီးကေတာ့
အိမ္မႈကိစၥတာဝန္ေတြကို ဆက္လုပ္ေနတာေပါ့။

ခဏေနေတာ့ အိမ္ေရွ႕ကေန ေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားလိုက္ရတယ္။ တံခါးဝမွာ ေစာင့္ေနတဲ့သူက
သက္ဆိုင္ရာက လႊတ္လိုက္တဲ့ လူမဟုတ္ပါဘူး။ ေမြးကင္းစအရြယ္ ကေလးေလးတေယာက္ကို
ဓာတ္ပံုရိုက္ေပးဖို႕ လာရင္း အိမ္နံပါတ္မွားျပီး ေရာက္လာတဲ့ ကင္မရာမင္း
တေယာက္ပါ။

အမ်ိဳးသမီးက တခါးဖြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ ဓာတ္ပံုဆရာက စေျပာပါတယ္…

"မဂၤလာရွိေသာ နံနက္ခင္းပါခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ လာရင္းကိစၥကေတာ့… "

"သိ.. သိ.. သိပါတယ္ရွင့္… ဦး.. အဲ ကိုဘယ္သူ… "

"က်ေနာ့္နာမည္ ေဝယံ လို႕ ေခၚပါတယ္ ခင္ဗ်ာ… ကြ်န္ေတာ္ အထူးျပဳထားတဲ့
အလုပ္အကိုင္က… "

"သိ.. သိျပီးသားပါရွင္… ခဏထိုင္ပါဦး "

"ခင္ဗ်ား အမ်ိဳးသားလဲ သေဘာတူမယ္ ထင္ပါတယ္ဗ်ာ… "

"ဟုတ္တယ္ရွင့္.. ဒီမနက္ပဲ က်မတို႕ ဒီအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတာပါ… ဒီကိစၥကို
ဒီအိမ္ထဲမွာပဲ ရွင္းဖို႕ မွာသြားပါတယ္။ "

"ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ… အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ အခုပဲ စလိုက္ၾကရေအာင္ေလ။ "

"ဟို… ဟိုေလ… က်မက ဒါမ်ိဳးေတြ အေတြ႕အၾကံဳမရွိဖူးေတာ့ ဟိုဒင္း… ဘယ္ကဘယ္လိုစရမယ္
မသိဘူးေနာ္…"

"ဒီကိစၥအတြက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို အားကိုးစမ္းဘာဗ်ာ…။ အင္း… က်ေနာ့္အထင္ေတာ့
ဒီဆိုဖာေပၚမွာရယ္… ေဟာဟိုက စာၾကည့္စားပြဲေဘးမွာရယ္… ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ..
အကႌ်ဗလာနဲ႕။ ဒီေကာ္ေဇာေပၚမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ေဘာင္းဘီတို ဒါမွမဟုတ္ အေပၚက
အဝတ္တထည္ေတာ့ ဝတ္ထားမွ ေကာင္းမယ္ဗ်။ "

"ဘုရား..ဘုရား… အဲေလာက္ၾကီးေတာင္လား… "

"ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ။ တေခါက္ထဲနဲ႕ေတာ့ ဘာပံုထြက္လာမလဲမွ မသိႏိုင္တာ။ ပံုစံ
ေျခာက္မ်ိဳးေလာက္ဆိုေတာ့ စိတ္ခ်ရတာေပါ့ အမၾကီးရာ။ "

"က်မေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္… အခုၾကားရသမွ်ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္လို႕ပါ။ "

"ဒီလိုေပါ့ဗ်ာ… ဘာကိုမွ ခ်ဳပ္တီးမထားဘဲ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့
အခါက်ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈက ပိုျပီး ၾကီးမားတတ္တယ္ မဟုတ္လား… "

"အရင္ဦးဆံုး က်ေနာ္ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ပံုေတြကို ျပခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ "

"ရွင္ဖန္တီးခဲ့တာ… အင္း… ျပေလ… ရွင့္မွာ အခ်ိန္ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ "

"ဟာ… အေလာသံုးဆယ္ မလိုပါဘူးဗ်ာ။ ဒီအလုပ္မ်ိဳး လုပ္တယ္ဆိုတာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္
ျပီးျပီးေရာ ဘယ္ရပါ့မလဲ… "

(ေျပာရင္း ဆိုရင္း ဓာတ္ပံု အယ္လ္ဘမ္ကို ဖြင့္ျပျပီး)

"ဒီပံုကို ၾကည့္ၾကည့္ပါဗ်ာ။ ခ်စ္ဖို႕ မေကာင္းဘူးလား။ ဒီအတြက္ က်ေနာ္
ေလးနာရီတိတိ အခ်ိန္ေပးခဲ့ရတယ္။ ထြက္လာတဲ့ ရလဒ္က လွမွလွပဲေလ။ "

"ဟင္းးးးးး (သက္ျပင္းေတြခ်လိုက္ တံေတြးျမိဳလိုက္ လုပ္ေနရင္း) ဟုတ္တယ္ေနာ္
ကေလးေလးက ခ်စ္စရာေလး… ဒါေပမယ့္ ေလးနာရီၾကီးကေတာ့ မမ်ားဘူးလား ရွင္… "

"ဒါေပါ့.. ဒါေပါ့… နားနားျပီး ဆက္လုပ္ရတာေပါ့… ၾကည့္စမ္းပါဦးဗ်ာ.. ဒီေအာက္က
ပံုကိုၾကည့္စမ္းပါ… အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္က ဘစ္စ္ကား ေခါင္မိုးေပၚမွာ…ဗ်။ "

"ကားေခါင္မိုးေပၚမွာ… အေမေလး… မၾကားဖူးတာေတြ ၾကားေနရတယ္… ထူးဆန္းပါေပ့ရွင္။ "

"ဒီလိုဗ်… အမ်ိဳးသမီးတေယာက္… သူကလဲ က်ေနာ့္ အလုပ္အကိုင္ကို သိတယ္..
ယံုၾကည္တယ္.. အားကိုးတယ္ေပါ့ဗ်ာ… သူက သူ႕အမ်ိဳးသားကို အထူးအဆန္း
ျပခ်င္လို႕ဆိုျပီး က်ေနာ့္ကို အလုပ္လာအပ္တာေပါ့… အေတြ႕အၾကံဳရွိေနေတာ့လဲ
မခက္ပါဘူးေလ။
အဲဒီအေခါက္က အလုပ္သေဘာအရ ဆိုေပမယ့္ က်ေနာ္က တကယ့္ကို ေစတနာနဲ႕ စိတ္ႏွစ္ျပီး
ၾကိဳးစားေပးခဲ့တာဗ်။ "

"ေဟာ.. ေဟာဟိုပံုကိုၾကည့္ အဲဒါက ပန္းျခံထဲမွာ… "

"ပန္းျခံထဲမွာဆိုတာက… လူေတြနဲ႕ေလ။ လူေရွ႕သူေရွ႕လဲ အလုပ္ျဖစ္တယ္.. ဟုတ္လား။
သူမ်ားေတြက ဝိုင္းၾကည့္ေနမွာေပါ့။ "

"လူေတြၾကည့္တာ မၾကည့္တာ ဂရုမစိုက္ပါဘူးဗ်ာ… ကုန္ကုန္ေျပာမယ္… က်ေနာ္က
လူတမ်ိဳးဗ်။ လူေတြ ဝိုင္းအံုၾကည့္ေလ က်ေနာ့္ရဲ႕ အရည္အေသြးေတြက
ေတာက္ေျပာင္ေလပဲ…။ အဲဒီတေခါက္ကေတာ့… ဘယ္လိုေျပာမလဲ… အေမလုပ္သူက
ဗီဒီယိုမင္းသမီးဗ်… သူက အဲဒီနည္းနဲ႕ နာမည္ၾကီးခ်င္တာေလ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ တကယ္လဲ
ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားတာပါပဲဗ်ာ။ "

"ဗုေဒၶာ… ဘုရား.. ဘုရား… "


"ဟုတ္တယ္ဗ်… ေန႕လည္ ႏွစ္နာရီမွာ စလိုက္တာ ညေန ငါးနာရီမွ ျပီးတယ္။
အဲဒီတုန္းကေလာက္ တေခါက္မွ မပင္ပန္းဖူးဘူးဗ်ာ.. တကယ္ပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္က
တုန္ေနေအာင္ ခ်မ္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ လာၾကည့္ၾကတဲ့ လူေတြကလဲ ျပံဳလို႕ ခဲလို႕…
အထပ္ထပ္ စုအံုေနတာတင္ အဝိုင္းၾကီး ငါးထပ္ေလာက္ရွိတယ္။ လူက တအားမ်ားေလေတာ့
အလုပ္လုပ္ရတာလဲ သိပ္ ခရီးမတြင္ဘူးေလ။ "

"ရွင္တို႕က လူအုပ္ၾကီးေရွ႕မွာ... အိုးေရးးးး အိုးးေရးးး "

"ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ လူအုပ္ၾကီးပဲ ေတြ႕ရတယ္။ ပရိတ္သတ္ကလဲ ပြဲက်ျပီး
လက္ခုပ္ေတြဘာေတြ ဝိုင္းတီးေပးၾကတာဗ်။ အဲဒီမွာ အေမလုပ္သူက စိတ္ေတြတိုလာတာပါပဲ…
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကပဲ ပြဲမပ်က္ေအာင္ ထိမ္းသိမ္းေပးခဲ့ရတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့
ရဲေတြေရာက္လာျပီး က်ေနာ့္ကို လူကူရွင္းေပးတယ္… အမွန္က က်ေနာ္က ေနာက္ထပ္
ႏွစ္ကြက္ သံုးကြက္ေလာက္ ဆြဲခ်င္ေသးတာဗ်။ ဒါေပမယ့္ ခ်မ္းကလဲ
ခ်မ္းေနၾကျပီဆိုေတာ့… (အယ္လ္ဘမ္ကို ျပန္ပိတ္၍ ေျပာ) ကဲ… အခုပဲ စၾကမလား… က်ေနာ္
ေထာက္တံထုတ္လိုက္မယ္ေလ… "

"ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႕ရဲ႕ ကင္မရာေထာက္တဲ့ ေထာက္ကို အိတ္ထဲကထုတ္ဖို႕ ဇစ္ဆြဲသံလဲ
ၾကားလိုက္ေရာ… "

အဲဒီအမ်ိဳးသမီးလဲ ေနရာမွာတင္ ေမ့လဲက်သြားပါေလေရာဗ်ာ…

Credit: Fwd mail

ဒီသီခ်င္းေလးကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ခဲ႔တာၾကာၿပီ.
ၾကိဳက္လည္းၾကိဳက္တယ္..အၿမဲတမ္းလိုလိုလဲ ၿပန္နားေထာင္ၿဖစ္တယ္..
နားေထာင္မိရင္လည္း ဘာကိုသတိရမိမွန္းမသိဘူး...
အခ်စ္ရဲ႕အေဝး ကိုထြက္ေၿပး
တခါတေလေတာ႔လည္း စိတ္ညစ္ဖူးတယ္..
အခ်စ္နာက် အခ်စ္ဒဏ္ရာမခံႏိုင္ေတာ႔လည္း.
အရံူးေပးဦးမယ္..
စြဲလမ္းၿခင္း လြမ္းေဆြးၿခင္း
မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သင္ခ႔ဲဖူးတယ္..
အခ်စ္တက္ဆံုး သတိရဆံုးဒီဘဝမွာ.
တစ္ေယာက္တည္းရိွမယ္..
ေတြေဝၿခင္း ဟန္ေဆာင္ၿခင္း..
ဒီေနာင္တေတြရမွ ကို႔ရဲ႕အေဝးသူထြက္ေၿပး....
ဒီေနာင္တေတြရမွ.....


အခ်စ္သီခ်င္း

တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ဟာ ေမြးေန႔မွာ ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္ကို လက္ေဆာင္ရလိုက္တယ္။ ၾကက္တူေရြးက လူစကားတတ္ေပမယ့္ ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္းေတြပဲ ေျပာတယ္။

ပိုင္ရွင္က ၾကက္တူေရြးကို လိမ္မာယဥ္ေက်းလာေအာင္၊ သိမ္ေမြ႔လာေအာင္ သင္ေပးေပမယ့္ မထူးခဲ့ဘူး။ ေဒါသထြက္ျပီး ၾကက္တူေရြးကို ေအာ္ေငါက္ေတာ့ ၾကက္တူေရြးျပန္ေအာ္တာကို သူခံရျပန္တယ္။ ၾကာေတာ့ ရိုင္းစိုင္းတဲ့ ၾကက္တူေရြးဒဏ္ကို မခံႏိုင္ဘဲ သခၤန္းစာေပးဖို႔ သူဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ၾကက္တူေရြးကို ေလွာင္ခ်ဳိင့္ထဲထည့္ျပီး ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ပစ္လိုက္တယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္ ၾကာေတာ့ ၾကက္တူေရြးက ေအးခဲလာျပီး အေတာင္တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ရုန္းေတာ့တယ္။ ပိုင္ရွင္က တေအာင့္ေစာင့္ျပီး ရုန္းသံမၾကားမွ တံခါးဖြင့္ျပီး ခ်မ္းတုန္ေနတဲ့ ၾကက္တူေရြးကို ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ ၾကက္တူေရြးက “အရင္က ကြ်န္ေတာ္ ရိုင္းစိုင္းခဲ့တာေတြကို ခြင့္လြတ္ေပးပါ။ လိမ္မာယဥ္ေက်းလာေအာင္ အျပဳအမႈနဲ႔ စကားေတြကို ကြ်န္ေတာ္ျပဳျပင္ပါ့မယ္” လို႔ ပိုင္ရွင္ကို ေတာင္းပန္လိုက္တယ္။

အရင္က ၾကက္တူေရြးကို ေျခာက္လိုက္၊ ေငါက္လိုက္သင္ခဲ့သမွ်ေတြ အသံုးမဝင္ဘဲ ေရခဲေသတၱာထဲ ခဏေလးထည့္လိုက္တာနဲ႔ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ၾကက္တူေရြးကို ၾကည့္ျပီး ပိုင္ရွင္ နားမလည္ခဲ့ဘူး။ သိလိုစိတ္နဲ႔ ၾကက္တူေရြးကို ေမးမယ္ၾကံတုန္းမွာ ၾကက္တူေရြး ေမးလိုက္တာက “ဒါနဲ႔ မသိလုိ႔ ေမးပါရေစ... ဟို ေရခဲေသတၱာထဲက အေမြးေျပာင္ေအာင္ ႏႈတ္ထားတဲ့ ၾကက္မွာ ဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲ ဟင္း” ဟူတည္း။


ကုလားအုပ္ငယ္ တစ္ေကာင္ဟာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ထဲကလိုပဲ ကုလားအုပ္ေမေမကို ေမးခဲ့တယ္။

“ေမေမ.. ေမေမ.. ဘာျဖစ္လို႔ သားတို႔ရဲ႕ မ်က္ေတာင္ေမြးက ဒီေလာက္ရွည္လွ်ားေနရသလဲ”

“သဲကႏၱာရမွာ ေမေမတို႔ သြားလာတဲ့အခါမွာ သဲေတြ မ်က္လံုးထဲ မဝင္ေအာင္ ဒီမ်က္ေတာင္ေမြးေတြက ကာကြယ္ေပးတယ္ေလ”

“ေမေမ... ေမေမ.. ဘာျဖစ္လို႔ သားတို႔ရဲ႕ေက်ာမွာ ပို႔ၾကီးရွိေနရတာလဲဟင္”

“ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔တဲ့ သဲကႏၱာရမွာ ေမေမတို႔ သြားလာႏိုင္ဖို႔ ဒီပို႔ေတြမွာ ေရေတြေလွာင္ထားရတယ္ေလ သား”

ကုလားအုပ္ေမေမရဲ႕ အေျဖကို နားေထာင္ျပီး ကုလားအုပ္ေလးက နားမလည္ဟန္နဲ႔ ျပန္ေမးလိုက္တာက

“ေမေမ... ဘာျဖစ္လို႔ သားတို႔က ဒီတိရိစာၱန္ရံုမွာပဲ ေနေနရတာလဲ” ဟူတည္း။


မွတ္ကေရာ
ပဲြေတာ္ည မတိုင္ခင္တစ္ညမွာ လူတစ္ေယာက္က အရက္အိုးတစ္လံုးကို အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်ထားခဲ့တယ္။ ဒုတိယမနက္မွာ အိုးထဲကအရက္ေတြ ၄ပံု၁ပံု ေလွ်ာ့ေနတာကို သူေတြ႔ေတာ့ "အရက္မခိုးရ" ဆိုတဲ့ စာတန္းကို အိုးေပၚမွာ ေရးကပ္ထားလိုက္တယ္။ တတိယမနက္မွာ အရက္ေတြ ေလွ်ာ့ေနတာကို သူေတြ႔လိုက္ျပန္တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ "အရက္ခိုးသူ အျပစ္ယူမည္" ဆိုျပီး ေရးကပ္လိုက္ျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အရက္က အခိုးခံရျမဲ အခိုးခံေနရတယ္။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို မိတ္ေဆြတစ္ဦးက သိေတာ့ "ခင္ဗ်ား တံုးလိုက္တာဗ်ာ.. အိုးေပၚမွာ ေသးအိုးဆိုျပီး ေရးကပ္ထားရင္ ဘယ္သူမွ ခိုးေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး" လို႔ အၾကံေပးလိုက္တယ္။ အၾကံအတိုင္း အရက္အိုးေပၚမွာ ေသးအိုးလို႔ သူ ေရးကပ္ထားလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ အရက္အိုးၾကီး ျပည့္ေနတာကို သူေတြ႔ေတာ့ ေဒါသေတြ ထြက္ျပီး "အရက္မခိုးရ" လို႔ ေရးကပ္လိုက္ျပန္တယ္။ ေနာက္တစ္ရက္မွာ လူေတြအားလံုး ေဒါသထြက္ၾကေတာ့တယ္။

ဦးညႊတ္ေနသူ


မထင္မွတ္ပဲ သူရင္ခြင္သို႔
ေရာက္ရွိေနမိ အခ်ိန္တြင္းမွာ

ေပးဆပ္မႈ့အနမ္းတစ္ခုကို
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အျဖစ္ဖန္တီး
မ်ိဳသိပ္႕႕႕့မႈေတြထုပ္ပိုးျပီး
ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ ခ်ဳပ္ထိန္းထားတယ္

အခ်စ္မဲ႔ ၀ိညာဥ္ႏွင္႔ သက္ရွိရုပ္ထု အျဖစ္ႏွင့္ေပါ့
စြဲလွမ္းမႈေတြ ခ၀ါခ်ျပီး
အံၾကိတ္မာန္တင္း ေနေနေသာ္လည္း

ရင္ခုန္သံမဲံ့ အိပ္စက္ျခင္းထဲ
အိမ္မက္က ၀င္လာျပန္တယ္
ပံုရိပ္အသြင္ႏွင့္ေပါ့

ရုန္းမရႏိုင္တဲ့ ေႏွာင္ၾကိဳးထဲ
အာၾကိမ္ၾကိမ္ ရုန္းေနမိတာက
သူ ကကာရံေလတဲ့
သူ ကိုေမ့ခ်င္တဲ့ကၽြန္မ
သံုးသပ္ၾကည္. ပါရဲ့

အခ်စ္ကို ဒူးေထာက္ဦးညႊတ္ေနသူ အျဖစ္နဲ့ေပါ့


မို႔ဧပရယ္


ဒီကဗ်ာေလးက က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ကဗ်ာေလးပါ....

ခုတေလာဒီသီခ်င္းေလးကို အၿမဲၾကားေနရတယ္။ အြန္လိုင္းေရဒီယိုေတြမွာေပါ႔..။
သီခ်င္းၿမဴးၿမဴးေလးန႔ဲေဆြးတာဆိုေတာ႔ သေဘာက်ေနတာ..။
နဖူးလက္တင္စဥ္းစားရင္းေလ
ကိုယ္ေလရင္ေမာတယ္...
လမ္းမခြဲေၾကး

အတိတ္ေတြက မႈန္၀ါးေပမယ္႔ ငါတို႔ႏွစ္ဦးဇာတ္လမ္းမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာက အေကာင္းတိုင္းရိွေနဆဲပါပဲ ဟိုတကြက္ဒီတကြက္ ပိတ္သားထက္ အရင္လိုၾကည္႕မေကာင္းေပမယ္႔ ၿမင္ရတယ္...အဓိပါယ္မရိွတာ သိေပမယ္႔ တခါတေလ တိုက္ဆိုင္မႈ႕ေတြ ရိွလာေတာ႔လဲ အမွတ္တမ႔ဲမင္းကို လြမ္းပါတယ္...အေပၚယံရွပ္ထိေသာဒဏ္ရာ မဟုတ္ေတာ႔ လြယ္ကူစြာန႔ဲငါ ေမ႔မရဘူးကြယ္ ေတြ႕ရင္မွတ္မိဦးမယ္ထင္ပါတယ္....ႏွစ္ေတြလေတြက အေတာ္ၾကာၿပီပဲ.................................

ေလးၿဖဴရဲ႕ BOB မွာေတာ႔ ဒီသီခ်င္းေလးကို အရမ္းခံစားရတယ္....
Vocalist: ေလးၿဖဴ


စာမ်က္ႏွာတစ္ဆယ္ငါး

တစ္ခါကေပါ့။ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ တစ္ႏွစ္သားအရြယ္ ႏို႔မျပတ္ေသးတ့ဲ ကေလးေလးန႔ဲ သူ႔အေမတုိ႔ ပါလာသတ့ဲ။ ကေလးကို ႏို႔တုိက္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ အေမက ကေလးကို ႏို႔တုိက္တာမွာ ကေလးက ဂ်ီက်ၿပီး မေသာက္ပဲ ေနေတာ့ အေမက စိတ္တုိၿပီး ကေလးကို “ႏို႔စို႔မလား မစို႔ဘူးလား။ မစို႔ရင္ ကုလားႀကီးကို တိုက္လုိက္မွာေနာ္ ” ဆုိၿပီး ေျပာသတ့ဲ။ ကေလးက မစို႔ဘူးတ့ဲ။ အေမက ကေလး မဆာေသးလို႔ ေနမွာ ေတြးမိၿပီး ခဏ ေနလုိက္သတ့ဲ။ ေနာက္တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကေလး ႏို႔တုိက္ခ်ိန္ ေက်ာ္လာတာ သတိျပဳမိေတာ့ ကေလးကို ႏို႔တုိက္မယ္ ျပင္သတ့ဲ။ ကေလးကလဲ မေသာက္ခ်င္ပဲ ဂ်ီက်ျပန္သတ့ဲ။ အေမကလဲ ေရွးနည္းတူ “သား မစို႔ရင္ ကုလားႀကီးကို တုိက္လုိက္မွာေနာ္” လုိ႔ ေျပာျပန္သတ့ဲ။ ကေလးကလဲ မစို႔ခ်င္လို႔ ငုိသတ့ဲ။ အေမကလဲ လက္ေလွ်ာ့ရျပန္သတ့ဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ တုိက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ ေရွ႕က ကုလားႀကီးက ေျပာလုိက္သတ့ဲ။ “အစ္မဂ်ီးေနာ္။ အစ္မဂ်ီး ကေလးကို ျပတ္ျပတ္သားသားေမးပါေနာ္။ ကုလားေနာ္ ေစာင့္ေနတာ ဆင္းရမယ့္ မွတ္တုိင္ ၃ မွတ္တုိင္ေတာင္ ေက်ာ္လာၿပီတ့ဲ”။

ဒီဟာသေလးကို တေလာကၿမန္မာဆိုက္ဘာမွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ခုလဲ Fwd ေမးလ္န႔ဲ ေရာက္လာလို႔ ဒိုင္ယာရီထဲမွာ ေရးလိုက္တယ္။

ဆရာမ- ၿခံစည္းေပၚမွာ ငွက္ ၅ ေကာင္ နားေနတယ္။ တကယ္လုိ. တေယာက္ က ေသနတ္နဲ.
တခ်က္ ပစ္လုိက္ ရင္။ ငွက္ဘယ္နွေကာင္ က်န္မလဲ။ ကဲ ေဂ်ာ္နီ ေၿဖစမ္း။

ေဂ်ာ္နီ- ဘယ္ႏွေကာင္မွ မက်န္ပါဘူး။ ေသနတ္ေဖာက္လုိက္တာနဲ. အားလံုး ထပ်ံကုန္မွာပါ။

ဆရာမ - အေၿဖ မွန္ က ၄ ေကာင္ပါ။ မင္းအေၿဖက မွားေပမယ္. မင္းရဲဲ.
အေတြးအေခၚကုိ ၾကိဳက္တယ္။

ေဂ်ာ္နီ - ဒါဆုိ ဆရာမ ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ေမးခြန္းတခုေမးမယ္ေနာ္။

ဆရာမ - အင္း ေမး။

ေဂ်ာ္နီ- အမ်ိဳးသမီး ၃ ေယာက္ ခံုတန္းရွည္ေပၚမွာ ေရခဲမုန္.ထုိင္စားေနၾကတယ္။
ပထမတစ္ေယာက္ က ေရခဲမုန္. ကုိ ေဘးကေန လွ်ာ နဲ. လွ်က္ေနတယ္။
ဒုတိယ တစ္ေယာက္ ေရခဲမုန္.ကို အေပၚက ေန အားရပါးရ စုပ္ ေနတယ္။
တတိယ တစ္ေယာက္ က ေရခဲမုန္.ကုိ ကုိက္စားေနတယ္။
ဘယ္တေယာက္က အိမ္ေထာင္သည္ လုိ.ထင္လဲ ဆရာမ။

ဆရာမ က ရွက္ရွက္ နွင္. ....
ဆရာမ - အေပၚက ေန အားရပါးရ စုပ္ ေနတဲ. သူက အိမ္ေထာင္သည္ ေပါ.ကြယ္။

ေဂ်ာ္နီ- မွားတယ္ဆရာမ ၊ သူတုိ.ထဲ က လက္ထပ္ လက္စြပ္ရွိတဲ.သူ က အိမ္ေထာင္သည္ ပါ။
ဒါေပမယ္. ကြ်န္ေတာ္ ဆရာမ အေတြးအေခၚကုိ သေဘာက်တယ္။
Credit: Fwd mail

FW mail န႔ဲေရာက္လာတ႔ဲေဆာင္းပါးေလးပါ။ ေရးတ႔ဲသူဘယ္သူဆိုတာေတာ႔ ပါမလာဘူး။

ကုသုိလ္ ဥစၥာ၊ က်န္းခံ့သာ၍၊
ပညာ တန္ခုိး၊ တမ်ဳိးမ်ဳိးမွ၊
အက်ဳိးမထြက္၊ ထုိေန႔တြက္၊
သက္သက္ ၀မ္းနည္းဘြယ္။

ဤကား ပညာရွိတုိ႔၏ မိန္႔ၾကားခ်က္တည္း။ လုိက္နာဘြယ္ မွတ္သားဘြယ္ျဖစ္၏။ တေန႔တာအတြက္ကုိပင္ အက်ဳိးထြက္ မထြက္ ” တေန႔တာစစ္တန္း”ထုတ္ၾကည့္ရန္ အေလ့အထကုိ ေပးအပ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

လူ႔ျဖစ္ဘ၀တြင္ ဘယ္လိုမွ အသက္ရွင္ရက်ဳိးနပ္မည္နည္း။ အခ်ဳိ႕ကား ထမင္းနပ္မွန္ စားေနရလွ်င္ အသက္ရွင္ရက်ဳိးနပ္သေလာက္ ထင္မွတ္ေနၾကသည္။ ဤမွ်ေလာက္ ထင္မွတ္ေနၾကသည္။ ဤမွ်ေလာက္ျဖင့္ အသက္ရွင္ရက်ဳိးနပ္သည္ဆုိလွ်င္ လူ႔ဘ၀သည္ ဘာမွ် အဖုိးမတန္ေတာ့ေပ။ ဘာမွ်လည္း အဓိပၸါယ္ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။

၁၉၆၄-ခုႏွစ္က ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏုိဗယ္ဆုရွင္ဆုႀကီးကုိ ခ်ီးျမွင့္ခံရေသာ ေဒါက္တာ မာတင္လူသာကင္းကား “လူ႔ဘ၀မွာ အသက္ရွည္ရွည္ေနသြားရဘုိ႔ထက္ အသက္ရွင္ ခုိက္မွာ ဘ၀ကုိတန္ဖုိးရွိရွိ အသုံးခ်သြားနိဳင္ဘုိ႔က ပုိအေရးႀကီးပါတယ္။ နိဳင္ငံနဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ရင္း ေသရျခင္းဟာ အျမတ္ဆုံးေသျခင္းျဖစ္ပါတယ္”ဟု ေၾကြးေက်ာ္ခဲ့ေလသည္။

သမီးရည္စားအတြဲတစ္တြဲမွာ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကို ဘယ္အရာရာမဆို ေကာင္မေလးခ်ည္းပဲ
ဦးေဆာင္ေနသလိုျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါကိုေကာင္မေလးသိပ္သေဘာမက်ျဖစ္ေ

မင္းက ငါ႔အခ်စ္ေတြကို
အစာေၾကပံုမရ...
မင္းက ငါ႔အခ်စ္ေတြကို
နားလည္ပံုမရ....
အခ်စ္ဆိုတာ..
ရယူၿခင္းလား..
ပိုင္ဆိုင္ၿခင္းလား..
စြန္႔လႊတ္ၿခင္းလား..ဆိုတာေတာင္
မသိတ႔ဲ မင္းရဲ႕ႏွလံုးသားကို.....
မွတ္စုထုတ္ဖို႔.......
ငါခ်စ္တက္မွၿဖစ္မယ္..........။

(ညီေဇာ္)

တစ္ခါတေလ..
စိတ္ညစ္လာရင္..
လူမရိွတ႔ဲဒီလိုလမ္းေလးမွာ
တစ္ေယာက္တည္းပဲ..
လမ္းေလ်ာက္ေနခ်င္တယ္...ကြာ

တခါတေလ ကိုယ္႔လုပ္ရပ္ေတြ
မွားေနတာသိတယ္၊
ကိုယ္႔မၾကိဳက္တာကိုပဲ
ကိုယ္ဘာသာလုပ္ေနမွန္းသိတယ္၊

သိစိတ္ေတြေရာ မသိစိတ္ေတြေရာ
ေရာေထြးေနမိတာမွန္းသိတယ္၊
အမွန္က ကိုယ္႔စိတ္ထြက္ေပါက္ကို
ကိုယ္ဘာသာရွာေနမိတာ၊

(ညီေဇာ္)

Stairways to Shwedagon Pagoda guarded by lions.

Credit:myanmarnet

Near the base of Shwedagon Pagada,Yangon.

Credit:myanmar.net

The mosque downtown Yangon.

Credit:myamar.net

The merchant road of Yangon.

Credit:myanmar.net

The Sule Pagoda yangon in the ancientdays.

Credit:myanmar.net

A girl from a rich family with a maid

Credit:myanmar.net

မေန႔က ခင္မင္ရတ႔ဲမိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ကို ဘေလာ႔လုပ္မလားလို႔
စကားေၿပာရင္း ေၿပာလိုက္မိတယ္၊ကိုကပဲ စၿပီးတိုက္တြန္းလိုက္မိတာပါ။
အမွန္ကေတာ႔ စာေရးခ်င္တ႔ဲဆႏၵေလးေတြ ရိွမလားဆိုၿပီး၊တိုက္တြန္းလိုက္တာ၊
ဒါေၾကာင္႔ ညက ကိုေစတန္ေဂါ႔ရဲ႕ဘေလာ႔စာအုပ္ေလး အားတာန႔ဲပို႔ေပးလိုက္တယ္။
(ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။အမွန္ ကိုယ္တိုင္က
Blog Reader တစ္ေယာက္ပါ၊ဘေလာ႔ ေတြဖတ္ရတာ ႏွစ္သက္တယ္၊ေနာက္ပိုင္း
ဘေလာ႔ေတြဖတ္ရင္း ဒိုင္ယာရီသေဘာေလးေရးခ်င္လာလို႔ ၊ဒီဘေလာ႔ေလးကို
ဒိုင္ယာရီန႔ဲကဗ်ာေလး ေရးခ်င္လို႔လုပ္မိတယ္၊)အဲဒါန႔ဲခင္မင္တ႔ဲမိတ္ေဆြကို
ဘေလာ႔စာအုပ္လည္းပို႔ရင္း ဘေလာ႔ဂါဘာလဲဆိုတာလဲ သိေစခ်င္မိတယ္၊
ဘေလာ႔ဂါ ဘာလဲဆိုတာေရးထားတာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ ၊အဲဒီထဲက
ေနဘုန္းလတ္ရဲ႕ဘေလာ႔ဂါ အေၾကာင္းပါတ႔ဲ စာေလးကို ေရးပို႔ေပးလိုက္မိတယ္၊
ကိုယ္လည္းၿပန္ဖတ္ရင္း ကိုယ္႔ဒိုင္ယာရီထဲမွာ ဒီေန႔ေရးမွတ္ထားလိုက္တယ္၊
သေဘာလည္းက်လို႔ပါ၊၊
(ေနဖုန္းလတ္အားအမွတ္တရ)

ပထမဦးဆံုး အေန နဲ႔ ဒီေခါင္းစဥ္ေလးထဲက စကားလံုး ႏွစ္ခု ျဖစ္တဲ႔ Chatter (ခ်က္တာ) နဲ႔ Blogger (ဘေလာ႔ဂါ) တို႔ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို အရင္ဆံုးရွင္းဖို႔ လိုမယ္ထင္ပါတယ္။ Chatter ဆိုတာ Internet သံုးတဲ႔ အခ်ိန္ေတြထဲက

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို online ေပၚမွာရွိတဲ႔ mIRC, Gtalk, Skype, vzochat စတဲ႔ Chatting Software ေတြကို သံုးၿပီး မိတ္ေဆြေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြ၊ ဘယ္ကမွန္း မသိတဲ႔သူေတြနဲ႔ စကားစျမည္ ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပာျခင္းနဲ႔ ကုန္လြန္ေစတဲ႔သူေတြကို ဆိုလိုပါတယ္။ Blogger ဆိုတာကေတာ႔ Internet သံုးတဲ႔ အခ်ိန္ေတြထဲက အမ်ားစုကို Blog (Web log) လို႔ ေခၚတဲ႔ Online Diary ေလးေတြ ေရးသားၾကတဲ႔ေနရာမွာ အသံုးျပဳၾကတဲ႔သူေတြကို ဆိုလိုပါတယ္။ အခု ဒီေနရာမွာ အဓိကေျပာခ်င္တာကေတာ႔ Chatter (ခ်က္တာ) တစ္ေယာက္နဲ႔ Blogger (ဘေလာ႔ဂါ) တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ၊ အရည္အေသြးေတြသူတို႕ႀကံဳေတြ႕ရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလိုက္ၿပီး ဘယ္လိုဘယ္ပံု ကြာျခားသြားတယ္ဆုိတဲ႔ အခ်က္ကိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါကိုေျပာဖို႔အတြက္ ပထမဆံုးအေနနဲ႔ Chatter ေတြ က်င္လည္က်က္စားတဲ႔ Chatting Website ေတြရဲ႕ သေဘာသဘာဝနဲ႔ Blogger ေတြ က်င္လည္တဲ႔ Blog ေတြရဲ႕ သေဘာသဘာဝတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ အရင္ဆံုးသိထားဖို႔ လိုပါလိမ္႔မယ္။ Chatter ေတြရဲ႕ က်င္လည္ရာပတ္ဝန္းက်င္လို႔ ေျပာလို႔ရတဲ႔ Chatting Website ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကို စျပီးေလ႔လာၾကည္႔ပါမယ္။ Chatter အမ်ားစုရဲ႕ အဓိကက်င္လည္ရာဟာ mIRC ပါလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္…။ mIRC ထဲမွာမွ ျမန္မာေတြ အသံုးအမ်ားဆံုးကေတာ႔ Ygn chat ဆိုတဲ႔ chat room (ခ်က္ရြမ္း)ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္႔နာမည္အရင္းကို သံုးစရာမလိုဘဲ နာမည္ေျပာင္(nickname) တစ္ခုကို ကိုယ္႔ရဲ႕စကားဝွက္ (password) တစ္ခုနဲ႔ တည္ေဆာက္လိုက္မယ္ဆုိရင္ mIRC ထဲမွာရွိတဲ႔ chat room ေတြထဲက chatter ေတြမ်ားစြာနဲ႔ ႀကိဳက္သလို စကားေျပာလို႔ ရသြားပါတယ္။ သူကလဲ သူ႔ nick နဲ႔ဝင္၊ ကိုယ္ကလဲ ကိုယ္႔ nick နဲ႔ဝင္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းလဲ တစ္ေယာက္မသိ၊ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္လဲ ျမင္ရႏိုင္တာ မဟုတ္တဲ႔အတြက္ အဲဒီအထဲမွာ ႀကိဳက္တဲ႔စကားလံုးကို ႀကိဳက္သလို ေရးႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ႔ စကားအတြက္လည္း ကိုယ္က တာဝန္ယူစရာ မလိုပါဘူး…။

mIRC အသံုးမ်ားတဲ႔ Chatter ေတြဟာ အျပင္ေလာကမွာလည္း စကားကို လက္လြတ္စပယ္ ေျပာတတ္လာပါတယ္။ လိမ္ရမွာ၊ ညာရမွာကို ရွက္တဲ႔ ေၾကာက္တဲ႔ စိတ္ေတြလည္း ေခါင္းပါးလာပါတယ္…။ အစစအရာရာကို ေပါ႔ေပါ႔ေတြးၿပီး ကိုယ္႔စကား၊ ကိုယ္႔လုပ္ရပ္၊ ကိုယ္႔အျပဳအမူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တာဝန္ယူမႈ၊ တာဝန္သိမႈေတြ မရွိသေလာက္ကို ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္…။ ဒါဟာ chatting ပတ္ဝန္းက်င္ထဲမွာ အေနမ်ားတဲ႔အတြက္ အဲဒီအထဲကေန ကိုယ္႔ရဲ႕စိတ္ထဲကို ကူးစက္လာတတ္တဲ႔ ေဘးထြက္ဆုိးက်ိဳးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

Blogger (ဘေလာ႔ဂါ)ေတြကေတာ႔ Blog (ဘေလာ႔ဂ္) ေရးၾကပါတယ္။ www.blogger.com မွာ gmail account ကို သံုးၿပီး Blog (ဘေလာ႔ဂ္) တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ရယူႏိုင္ပါတယ္။ Blog တစ္ခု ဖန္တီးတည္ေဆာက္ဖို႔ဆုိတာ chat room ေတြထဲမွာလို account တစ္ခုလုပ္ၿပီး ဝင္ chat ရတာေလာက္ မလြယ္ကူဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဘေလာ႔ဂ္ဆိုတာ ေတြ႔ကရာလူေတြနဲ႔ ေထြရာေလးပါး ေျပာႏိုင္တဲ႔ ေနရာတစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး…။ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ခ်က္တာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ထဲကလို ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ႔သူေတြ မရွိပါဘူး။ အ,လာပ သ,လာပ အရည္မရ အဖတ္မရ စကားလံုးေတြ မရွိပါဘူး…။

ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သူခင္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ သူေရးထားတဲ႔စာေလးေတြကို ဖတ္ရႈအားေပးၾကတဲ႔ သူ႔ရဲ႕စာေပမိတ္ေဆြေတြ၊ သူတင္ထားတဲ႔ ဓါတ္ပံုေလးေတြ၊ သူ႔ရဲ႕ဘဝအေတြ႔အႀကံဳေလးေတြကို မွ်ေဝခံစားၾကမယ္႔ ခံစားခ်က္ညီသူေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဘေလာ႔ဂါအမ်ားစုရဲ႕ ဘေလာ႔ဂ္မွာ သူတို႔ရဲ႕ အထၱဳပၸတၱိအက်ဥ္းကို ေဖာ္ျပထားၾကပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕နာမည္အရင္း၊ သူ႔ရဲ႕ဓါတ္ပံု စတာေတြကို အမွန္အတိုင္းကို ေဖာ္ျပထားၾကတာကို ေတြ႔ရပါမယ္။ အဲဒီလိုတင္ထားၾကတာဟာ သူတို႔ ဒီစာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ တင္လိုက္တဲ႔ စာ၊ ဓါတ္ပံု၊ ပန္းခ်ီ စတာေတြအတြက္ သူတို႔ အျပည္႔အဝ တာဝန္ယူရဲတယ္ဆုိတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေၾကာင္႔ ျဖစ္ပါတယ္…။

ဒါေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ဂ္ေတြရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ လိမ္တာ၊ ညာတာေတြ သိပ္မပါပါဘူး။ ရိုင္းစိုင္းၾကမ္းတမ္းတာေတြ သိပ္မပါပါဘူး။ ဘေလာ႔ဂါေတြအေနနဲ႔လည္း ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ႔ စာေတြအတြက္ ကိုယ္႔မွာ တာဝန္အျပည္႔ရွိတယ္ဆိုတဲ႔ အသိစိတ္ေၾကာင္႔ လက္လြတ္စပယ္ မလုပ္တတ္ၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာမဆို အေကာင္းအဆိုး ဒြန္တြဲေနတဲ့သေဘာအရ ကိုယ့္ပရိုဖိုင္လဲမေဖာ္ျပရဲ၊ ကိုယ္ေရးတဲ့ စာေတြအတြက္လဲ ဘာဆိုဘာမွတာဝန္မယူရဲ၊ အလိမ္အညာေတြ ရုိင္းစုိင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားလံုးေတြကိုလဲ သံုးစြဲဖို႕ဝန္မေလးတတ္ၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂါအခ်ိဳ႕ရွိေပမယ့္ အေရအတြက္အားျဖင့္ သိပ္မမ်ား တာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဘေလာ႔ဂါေတြရဲ႕ ဘေလာ႔ဂ္ေတြကို ေလ႔လာၾကည္႔တဲ႔အခါ ကိုယ္ဝါသနာပါရာ တစ္ခုခုကို လိုက္ၿပီး ပံုစံေလးေတြ ကြဲျပားသြားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ရသစာေပကို စိတ္ဝင္စားတဲ႔သူကလည္း သူဖတ္ဖူးခဲ႔တာေလးေတြကို မွ်ေဝသလို သူေရးထားတာေလးေတြကိုလည္း တင္တတ္ပါတယ္။ သုတလိုင္းဘက္ကို စိတ္ဝင္စားတဲ႔သူကလည္း သတင္းသေဘာမ်ိဳးေလးေတြကို အၿမဲတမ္း တင္ေပးေနတတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ဓါတ္ပံုဝါသနာပါသူေတြကလည္း ဓါတ္ပံုေလးေတြ တင္ၾကပါတယ္။ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတဲ႔သူရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ခ်က္တာတစ္ေယာက္ရဲ႕ mIRC ထဲမွာ က်ဴမယ္၊ အဆင္ေျပရင္ gmail ေတာင္းၿပီး Gtalk ကေန စကားေျပာမယ္… ၿပီးရင္ Vzochat ေလးသံုးၿပီး webcam ေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာေလးပါ ၾကည္႔လိုက္မယ္… အဆင္ေျပရင္ အျပင္မွာ ခ်ိန္းေတြ႔ၾကမယ္…ဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ထက္ နည္းနည္းေလာက္ေတာ႔ ျမင္႔သြားတယ္ဆိုတာ သိပ္ကို ေသခ်ာပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက အားစိုက္ထုတ္ရမႈအပိုင္းပါ…။ ခ်က္တာတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ သိပ္ကိုလြယ္လြန္းပါတယ္…။ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖို႔ကေတာ႔ စစျခင္းမွာ လံုေလာက္တဲ႔ အားတစ္ခုစိုက္ထုတ္ရသလို ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း စဥ္ဆက္မျပတ္တဲ႔ အားစိုက္ထုတ္မႈတစ္ခုကို ဆက္လုပ္ေပးေနဖို႔ လိုပါတယ္။ လုပ္ခ်င္စိတ္တစ္ခုနဲ႔ အားတစ္ခုစိုက္ထုတ္ရံုပဲလား ဆိုေတာ႔လည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး…။ ခ်က္တာတစ္ေယာက္ရဲ႕ အဆင္႔ထက္ အမ်ားႀကီးပိုျမင္႔တဲ႔ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္မႈေတြ လိုပါေသးတယ္။ အနိမ္႔ဆံုးဥပမာတစ္ခု ေပးရမယ္ဆုိရင္… chat room ေတြထဲမွာ ျမန္မာအသံထြက္ကို အဂၤလိပ္စာလံုးေတြသံုးၿပီး Burglish လို ရိုက္လို႔ရေပမယ္႔ ဘေလာ႔ဂ္ေတြထဲမွာေတာ႔ Burglish နဲ႔ ေရးထားတဲ႔ဘေလာ႔ဂ္ လံုးဝမရွိပါဘူး…။ ရွိရင္လည္း ဘယ္သူမွ ဝင္ဖတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ဘေလာ႔ဂ္ကို အဂၤလိပ္လိုျဖစ္ေစ၊ ျမန္မာလိုျဖစ္ေစ ရိုက္ၿပီး တင္ၾကရပါတယ္။ အဂၤလိပ္လိုပဲတင္တင္၊ ျမန္မာလိုပဲတင္တင္ လံုေလာက္တဲ႔ ကၽြမ္းက်င္မႈ တစ္ခု ကိုေတာ႔ မျဖစ္မေနရေအာင္ ယူၾကရတာပါပဲ…။

ေနာက္တစ္ခုက chatter တစ္ေယာက္ chat room အေပၚ စြဲလမ္းမႈနဲ႔ blogger တစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ႕ဘေလာ႔ဂ္ကို စြဲလမ္းမႈမွာ မတူညီတဲ႔ အေၾကာင္းရင္းေတြ ရွိေနပါတယ္။ ခ်က္တာတစ္ေယာက္ ခ်က္ရြမ္းေတြကို စြဲလမ္းသြားတာဟာ ဦးတည္ရာမရွိတဲ႔ ပါးစပ္ဖ်ားက စကားလံုးေတြေပၚမွာ သာယာတဲ႔စိတ္ေၾကာင္႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာ႔ဂါေတြရဲ႕ ဘေလာ႔ဂ္အေပၚ စြဲလမ္းမႈကေတာ႔ ေႏြးေထြးတဲ႔ ခ်စ္စဖြယ္ သံေယာဇဥ္ေတြေပၚမွာ အေျခခံပါတယ္။ ဘေလာ႔ဂ္ေတြမွာ ဘေလာ႔ဂါနဲ႔ လာေရာက္ဖတ္ရႈၾကသူေတြ အျပန္အလွန္ စကားေျပာလို႔ရတဲ႔ ေနရာေလး တစ္ခုကို ဖန္တီးထားလို႔ ရပါတယ္။ အဲဒါေလးကို Cbox လို႔ေခၚၿပီး ျမန္မာဘေလာ႔ဂါေတြကေတာ႔ ဆီပံုးလို႔ ခ်စ္စႏိုး ေခၚၾကပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္တင္လိုက္တဲ႔ ပို႔စ္ (post) တိုင္းရဲ႕ေအာက္မွာလည္း စာဖတ္သူေတြအေနနဲ႔ comment (ထင္ျမင္ခ်က္)ေတြ ဝင္ေရးေပးခဲ႔လို႔ ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ေလးေတြေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ဘေလာ႔ဂ္ကို လာလည္ၾကတဲ႔သူေတြရဲ႕ အၾကားမွာ အျပန္အလွန္ ဆက္ႏြယ္မႈေလးတစ္ခု စီးဆင္းေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒါေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ဟာ ဒီေန႔ သူ႔ရဲ႕ဘေလာ႔ဂ္ကို ဘယ္သူမ်ား လာလည္သြားသလဲ၊ ဘယ္သူေတြကမ်ား ဘာေတြမ်ား ဝင္ေရးသြားေသးသလဲ စတာေတြကို ဝင္ၾကည္႔… ကိုယ္႔ကို ႏႈတ္ဆက္သြားသူေတြကိုလည္း ျပန္ႏႈတ္ဆက္… စတဲ႔ အလုပ္ေတြအတြက္နဲ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ဘေလာ႕ဂ္ကို စြဲလမ္းသြားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္တာေတြ ခ်က္ရြမ္းကိုစြဲလမ္းၿပီး တစ္ေနကုန္တစ္ေနခမ္း အေရမရအဖတ္မရေတြနဲ႕ စခန္းသြားေနခ်ိန္မွာ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ေလးကိုျပင္ဆင္မြမ္းမံ၊ ေရးခ်င္တာေလးေတြအသစ္ထပ္ေရး၊ ကိုယ့္ဆီ လာလည္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္၊ အျခားကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ကိုလိုက္လည္နဲ႕ ကိုယ့္အတြက္လဲ အက်ိဳးမယုတ္ သူမ်ားအတြက္လဲ အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနတာ ေသခ်ာယွဥ္ၾကည့္တဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုကြာေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ခ်က္တာ (Chatter) တစ္ေယာက္နဲ႕ ဘေလာ့ဂါ(Blogger)တစ္ေယာက္ အဲဒီ့လို အဲဒီ့လို သူႀကံဳေတြ႕ရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလုိက္ၿပီး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေရာ၊ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာမွာပါ ကြာျခားခ်က္ေတြရွိေနတာမွန္ေပမယ့္ … တကယ္တမ္း အင္တာနက္ကို ထဲထဲဝင္ဝင္သံုးစြဲေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြမ်ားစြာထဲက ၈ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ဟာ ခ်က္တာ(Chatter) ေတြပဲျဖစ္ေနတာကို ဝမ္းနည္းစြာပဲေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ႏုိင္ငံတစ္ကာက ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕အေရအတြက္ဟာ ၁၅၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိလာၿပီလို႕ ခန္႕မွန္းရတဲ့ အတြက္ တကယ္တမ္းလူဦးေရနဲ႕ ယွဥ္ၾကည့္တဲ့ အခါ အင္မတန္မွကိုနဲ ေနေသးတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေစခ်င္ေနတဲ့ ဆႏၵကေတာ့ Chatting ေလာကႀကီးထဲကို အင္တုိက္အားတိုက္ နဲ႕ေပ်ာ္ဝင္ေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြအေနနဲ႕ ဘေလာ့ဂါ (Blogger) တစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝကိုကူးေျပာင္းေစခ်င္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေရးတဲ့ ဘေလာ့ဂါ (Blogger) တစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝကို မေရာက္ေသးရင္ေတာင္ ဘေလာ့ဂ္ေတြလုိက္ဖတ္တဲ့ Blog Reader ဘဝက ခ်က္တာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝထက္ ပိုမိုၿပီး အက်ိဳးမ်ားႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြကို www.google.com က Goggle Search Engine မွာ ျမန္မာလုိ ရုိက္ထည့္ၿပီး ရွာၾကည့္ လို႕ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို တတ္ႏုိင္သေလာက္ စုစည္းထားတဲ့ ဆိုဒ္ေလးေတြ ကို ညႊန္းရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ www.mmblogdirectory.blogspot.com, www.myanmarblogsdirectory.blogspot.com, www.myanmarblogdirectory.blogspot.com , www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx , စတဲ့ ေနရာေလး ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ အျခားေသာ ဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေတြနဲ႕ လင့္ခ္ခ်ိတ္ ထားတဲ့အတြက္ အဲဒီ့ လင့္ခ္ေတြကေန တဆင့္လဲ သြားေရာက္ ဖတ္ရႈ ႏိုင္ၾကပါတယ္။

လူငယ္ေတြအားလံုး ခ်က္တာ ဘဝကေန ဘေလာ့ဂါ ဘဝကို ကူးေျပာင္း ႏုိင္ၾကပါေစဗ်ာ …။

ေနဘုန္းလတ္

Thursday, September 13, 2007

ဒီဓါတ္ပံုေလးက အရင္တုန္းက က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ရိုက္ခ႔ဲတ႔ဲပံုေလးပါ.......
အရင္ကဆို ဒီကမ္းေၿခေလးကိုအၿမဲလိုလဲ ေရာက္ခ႔ဲတယ္၊ 2006 ကေန 2009 Julyထိညေနတိုင္းလဲ လမ္းေလွ်ာက္ၿဖစ္တယ္၊ တခါတေလေနဝင္တ႔ဲအထိ က်ေနာ္ထိုင္ေနတက္တ႔ဲ ကမ္းေၿခေလး၊ခုေတာ႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ မေရာက္ၿဖစ္ေတာ႔ပါဘူး။က်ေနာ္႔ဘဝရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေလးတစ္ခ်ိဳ႕န႔ဲ ခံစားခ်က္ေတြ၊အေၿပာင္းအလဲေလးေတြကို ခုဓါတ္ပံုေလးထဲက ပင္လယ္ၾကီးသာ အသိဆံုးပါ။........

ခုတေလာေမးလ္ထဲကို ဦးေက်ာ္သူရဲ႕အေၾကာင္းေလးေတြ Forward ေမးလ္န႔ဲဝင္လာတယ္..။က်ေနာ္လည္း ဦးေက်ာ္သူန႔ဲပတ္သတ္ၿပီး .ဦးေက်ာ္သူဘာေတြ လုပ္ေနလဲဆိုတာ စိတ္ဝင္စားမိေနတာ။ ဦးေက်ာ္သူရဲ႕ပို႔စ္ေလးဆိုေတာ႔ ၿမင္တာန႔ဲဖြင္႔ဖတ္လိုက္တယ္။ သေဘာလဲက်မိတာန႔ဲ က်ေနာ္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီထဲမွာ ေရးထည္႔လိုက္မိတယ္.။

ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳေလးစား ဦးခိုက္ၾကေသာ္လည္း ကံႏွင့္ ပတ္သက္၍ ယံုၾကည္မႈ အားနည္းမႈမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားရွင္သည္ ေကာင္းတာလုပ္ ေကာင္းက်ိဳးေပးမည္၊ မေကာင္းတာလုပ္ မေကာင္းမႈမ်ား အက်ိဳးရမည္ဟူ၍ ေဟာၾကားခဲ့ေတာ္မူသည္။ မိမိ၏ ကံသာလွ်င္ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္း၊ ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာမ်ားျဖစ္သည္။
ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆိုးက်ိဳး တို႕သည္ ကံတရားေပၚ၌သာ တည္ေလသည္ဟူ၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေဒသနာေတာ္မ်ားရွိခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ . . . . .''ဟာ ... မင္းတို႕က တတ္လည္း တတ္ႏိုင္ရဲ႕သားနဲ႕၊ ပိုက္ဆံလည္း ရွိသားနဲ႕ ဘာလုိ႕ ဒီနာေရး ကူညီမႈ အသင္းကိုမွ သြားၿပီး အကူအညီ ေတာင္းရတာလဲ'' ဘာျဖစ္လို႕ ကိုယ္ပိုင္ အေခါင္း (Coffin) နဲ႕ မီး မသၿဂိဳလ္တာလဲ''စသည္ ... စသည္ စကားသံမ်ား၊ တီးတိုး သံမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္ အေဒၚဝမ္းကြဲေတာ္ သူ၏ နာေရးကိစၥတြင္ အေဒၚ၏ သားျဖစ္သူ၊ ကြၽန္ေတာ္၏ ညီဝမ္းကြဲအား သူတို႕၏ ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္း တစ္ခ်ိဳ႕မွ ေျပာၾကားလိုက္ေသာ စကားရပ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ ညီဝမ္းကြဲမွ ကြၽန္ေတာ့္အား ျပန္လည္၍ ပူေဆြးေသာက အပူမီးမ်ားထဲမွ အားယူကာ တီးတိုး ျပန္လည္ ေျပာျပ၍ ကြၽန္ေတာ္ သိလိုက္ရျခင္းပင္။

ဤတြင္ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ ရွင္းျပရန္ တာဝန္ရွိလာသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္၊ ကိုယ္ပိုင္ အသိႏွင့္ ရွင္းျပသည္ထက္ ကြၽန္ေတာ္တို႕၏ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးျဖစ္ေသာ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ၾကည္ညိဳ ေလးစားေသာ မႏၲေလးၿမိဳ႕၊ ျဗဟၼစုိရ္ေက်ာင္းတိုက္ ဆရာေတာ္ႀကီး မဟာဓမၼကထိက ဗဟုဇန ဟိတဓရ ဘဒၵႏၲတိကၡ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ယႆ သတို႕သား တရားေတာ္ထဲမွ လူမ်ား အယူသီး ပံုမ်ား၊ အစြဲႀကီးပံုမ်ား၊ တလြဲ ဆံပင္ ေကာင္းမႈမ်ားကို ထုတ္ႏႈတ္ ရွင္းျပ ပါမည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ဤယႆ သတို႕သား အရဟတၱဖိုလ္တည္ခန္း တရားေတာ္ကို အမ်ိဳး၊ ဘာသာ ၊ သာသနာ အတြက္ ေဟာၾကား ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ရတနာ သံုးပါးကို ၾကည္ညိဳ ေလးစား ဦးခိုက္ၾကေသာ္လည္း ကံႏွင့္ ပတ္သက္၍ ယံုၾကည္မႈ အားနည္း မႈမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားရွင္သည္ ေကာင္းတာလုပ္ ေကာင္းက်ိဳး ေပးမည္၊ မေကာင္းတာ လုပ္ မေကာင္းမႈမ်ား အက်ိဳး ရမည္ ဟူ၍ ေဟာၾကား ခဲ့ေတာ္မူသည္။ မိမိ၏ ကံသာလွ်င္ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္ ပစၥည္း၊ ကိုယ္ပိုင္ ဥစၥာမ်ားျဖစ္သည္။ ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆိုးက်ိဳး တို႕သည္ ကံတရား ေပၚ၌သာ တည္ ေလသည္ ဟူ၍ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္၏ ေဒသနာ ေတာ္မ်ားရွိခဲ့သည္။

သို႕ေသာ္ လူအမ်ားစုသည္ နာေရး ကိစၥမ်ားတြင္ အယူသီး ၾကသည္။ နာေရး ကိစၥေၾကာင့္ စီးပြား ပ်က္တယ္၊ လူေသ တတ္တယ္၊ ထိခိုက္ နစ္နာမယ္၊ ပ်က္စီး ဆံုး႐ႈံး တတ္တယ္၊ နိမိတ္ မေကာင္းမႈေတြ ျဖစ္ေစတယ္ ... စသည္ ... စသည္ျဖင့္ ဘိုးေဘး ဘီဘင္ လက္ထက္ကတည္းက အယူ သီးမႈမ်ား၊ အ႐ိုး စြဲမႈမ်ား၊ အမွား စြဲမ်ား ရွင္သန္လာခဲ့သည္။

ယေန႕ေခတ္ လူ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ အဆင္း၊ အနံ႕၊ အသံ၊ အရသာ၊ အေတြ႕အထိ ဟူေသာ အာ႐ံု ငါးပါးထဲတြင္ နစ္မြန္း ေနၾကကာ မိမိကိုယ္ကို မိမိတို႕ သုဘ (သို႕မဟုတ္) မဂၤလာဟု ထင္ေန ၾကသည္။ ျမင္ေနၾကသည္။ အမွန္ စစ္စစ္ ရွင္သူ၊ ေသသူတို႕ အားလံုးသည္ အသုဘ (သို႕မဟုတ္) အ မဂၤလာမ်ားသာ ျဖစ္ေတာ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိမိတို႕အားလံုး ေရမခ်ိဳးဘဲႏွင့္ ရက္ေပါင္း (ႏွစ္ဆယ္) ခန္႕ ေနၾကည့္ေသာ္ မိမိတို႕ ခႏၶာမွ အပုပ္နံ႕မ်ား တေထာင္းေထာင္း ထြက္ေနေတာ့မည္။ ႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရား အားလံုးသည္ အသုဘ ခ်ည္းပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ မည္သည့္အရာမွ တည္ျမဲမႈကို မေဆာင္ႏိုင္ေခ်။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ လူမ်ား ၉၆ ပါးေသာ ေရာဂါ ျဖစ္ပြားရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရွးယခင္ကာလ ကမၻာဦးစ ကာလတြင္ လိုခ်င ္တပ္မက္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေသာေရာဂါ၊ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေသာ ေရာဂါ၊ အိုမင္းရင့္ေရာ္မႈ ေရာဂါ ဟူ၍ သံုးမ်ိဳး သာရွိခဲ့သည္ဟူ၍ ေဟာၾကား ခဲ့သည္။ ဤတြင္မွ တိရစၧာန္မ်ားကို သတ္ျဖတ္စားေသာက္ျခင္းမွ အစျပဳ၍ ေရာဂါ ၉၆ ပါးတို႕သည္ လူတို႕တြင္ ျဖစ္ေပၚလာရေတာ့သည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ လူမသာကို အိမ္ထဲသို႕၊ ရပ္ကြက္ထဲသို႕ သြင္းရာ၌ 'ခိုက္သည္' ဟူ၍ မေဟာၾကားခဲ့ပါ။ အမွန္စင္စစ္ တိရစၧာန္မသာ (ဥပမာ - ၾကက္၊ ဝက္၊ ပုရစ္...) ကို ဝမ္းဗိုက္အတြင္းသို႕ သြင္းမွသာ ခိုက္မည္ျဖစ္သည္။ ဒူလာ အေညာင္းေရာဂါသည္ သည္ ၾကက္သားစားၾကည့္၊ ေသြးတိုးေရာဂါရွိလွ်င္ ဝက္သာ စားၾကည့္၊ ပုရစ္စား ၾကည့္လွ်င္ ေသသည္ အထိ ခိုက္မည္ ျဖစ္သည္။ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာ ျပတ္၍ ေသသည္ အထိ ခိုက္မည္ျဖစ္သည္။ ဤတြင္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အယူႏွင့္ လူအေတာ္ မ်ားမ်ား၏ အယူတို႕သည္ ဆန္႕က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။

ဆံုးပါးသြားတဲ့ လူမသာကို အိမ္ထဲ မသြင္းေကာင္းဘူး၊ အိမ္ေရွ႕က မျဖတ္ရဘူး၊ အိမ္ေပါက္ဝက မထုတ္ရဘူး ဟူ၍ အယူသီးမႈမ်ားႏွင့္ ႐ႈပ္ေထြး ေနေတာ့သည္။ ရြာ အျပင္ဘက္တြင္ ေသလွ်င္ ရြာထဲ မသြင္းရဘူး၊ အရပ္ အျပင္ဘက္တြင္ ေသလွ်င္ အရပ္ ထဲ မသြင္း ေကာင္းဘူး။ သြင္းလွ်င္ ရြာ နာတယ္၊ အရပ္ နာတယ္၊ အိမ္သူ အိမ္သားေတြ ခိုက္တယ္ ဟူ၍ မည္သည့္ က်မ္းဂန္တြင္မွ မပါရွိပါ။ သို႕ေသာ္ အားလံုး အားလံုး နီးပါး အယူသီးမႈက စိုးမိုး လႊမ္းျခံဳမႈကို ခံေနရသည္။

ဤသို႕ဆိုလွ်င္ မနက္တိုင္း မနက္တိုင္း အိမ္ရွင္မမ်ား ေစ်းမွ အျပန္ကို ၾကည့္လိုက္ ေစခ်င္သည္။ ျခင္းေတာင္းေလးႏွင့္ ေစ်းဝယ္ ၿပီး ျပန္လာ သည့္အခါတြင္ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေစ်းျခင္းေတာင္း အတြင္းမွ အေပၚေပၚေအာင္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားကို ေအာက္မွ ခုကာ ျပန္လာပံုကို ေတြ႕ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ဤ ေျခေထာက္ကား ၾကက္၊ ဝက္ စသည့္ တိရစၧာန္၏ ေျခေထာက္ပင္။ ဤသို႕ေသာ ၾကက္၊ ဝက္၊ ဆိတ္၊ ငါး စသည့္ တိရစၧာန္ မသာေပါင္းစံုတို႕ကို မိမိတို႕အိမ္တြင္းသို႕ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာ သြင္းၾကသည္။ အဆံုးစြန္ဆံုး ေႁမြ မသာ လည္းသြင္း၊ ပုရစ ္မသာ လည္းသြင္း၊ ဖား မသာလည္း သြင္းၾကေတာ့သည္။

'လူမသာေတာ့ မသြင္းဘူးတဲ့' လူေသလွ်င္ အိမ္ ေနာက္ေဘး သယ္သြား၊ ၿပီးရင္ တံစက္ၿမိတ္ ေရ လက္ျပန္ ေရႏွင့္ ေရခ်ိဳးေပး၊ ဆပ္ျပာတိုက္၊ ေရသုတ္၊ အဝတ္အစား ဝတ္ေပး၊ သနပ္ခါး လိမ္း၊ ဆံပင္ ထံုးေပး၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ၊ ပါးနီ ဆိုးေပး၊ ႏွင္းဆီပန္း ပန္ေပးႏွင့္ စသည့္ျဖင့္ ေသသြားမွ ၾကင္နာျပ၊ ဂ႐ုစိုက္ျပ ေနၾက ေတာ့သည္။ အေလာင္း လွေအာင္ လုပ္တာတဲ့၊ ျပံဳးျပံဳးေလး ေသမွ အေလာင္းလွတာတဲ့။ ေနာက္မွ ေခါင္း ကဆံပင္ကို ျဖတ္ၿပီး ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တုပ္ေတာ့သည္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ေမး ၾကည့္ေတာ့သူ႕ကို အိမ္မွာ ႏွစ္ညေတာင္ သိပ္ထားရဦးမွာတဲ့။ ေသတာေတာင္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ခံရတဲ့ ဘဝ၊ အမွန္စင္စစ္ တရားေလး ေတြ႕ၿပီး ျပံဳးျပံဳးေလးေသမွ အေလာင္းလွမည္ျဖစ္သည္။

ယခုမူ ေစ်းမွ သယ္လာေသာ တိရစၧာန္ မသာမ်ားကို အိမ္ထဲသြင္း၊ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ သယ္၊ ေရေဆး၊ ဓားေသြး၊ ခုတ္ထစ္ ပိုင္းျဖတ္၍ ခ်က္ျပဳတ္၊ စားပြဲေပၚ တင္ကာ မိသားစု ဝိုင္းဖြဲ႕ၿပီး စားေသာက္ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား၊ အ႐ိုးကိုပင္ ႏူးေနေအာင္လုပ္ၿပီး စားၾကသည္။ ပါးစက္ထဲ ညက္ညက္ ေၾကေအာင္ဝါး၊ မ်ိဳခ်၊ ဝမ္းဗိုက္ထဲသို႕ ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ဤေနရာတြင္ လူ႕ဝမ္းဗိုက္သည္ တိရစၧာန္တို႕၏ သခ်ႋဳင္းပင္၊ လူ႕ပါးစပ္သည္ တိရစၧာန္တို႕၏ မီးသၿဂႋဳလ္စက္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ တိရစၧာန္မသာက်ေတာ့ ဝမ္းဗိုက္ထဲသို႕ ထည့္ၿပီး လူမသာ က်ေတာ့ အိမ္ထဲသို႕ပင္ အသြင္းမခံမႈတို႔သည္ အဆိုးဝါးဆံုးေသာ အယူသီးမႈ။ မိစၧာဒိ႒ိ အယူဝါဒမွ ဆင္းသက္လာမႈပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

တစ္ဖန္ လူေသ ပါးစပ္ထဲသို႕ ေငြတစ္မတ္ ထည့္ျခင္းသည္ ''ကူးတို႕ခ'' ဟု ဆိုၾကျပန္သည္။ လူေသ အသက္မရွိေသာ ခႏၶာသည္ ေငြတစ္မတ္ႏွင့္ မည္သည့္ ကားကို စီး၍ ရမည္နည္း။ အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔က ပါးစပ္ထဲမွ ေငြတစ္မတ္ကို ႏွိဳက္ယူ ျပန္သည္။ Lucky ေကာင္းတယ္တဲ့၊ ေငြပြားတယ္တဲ့၊ ေနာက္ နာေရး ေမာ္ေတာ္ယာဥ္လည္း ေရာက္ေရာ ေျခက မထုတ္ရဘူး၊ ေခါင္းက မထုတ္ရဘူး၊ တံခါးေဘာင္နဲ႕ မထိရဘူး၊ အိမ္နံရံနဲ႕ မထိရဘူး၊ ေလွကားက မဆင္းရဘူးႏွင့္ ''ဘူး'' မ်ား ပဲ့တင္ ထပ္လွ်င္ပင္၊ ေနာက္ေၾကးစည္ထု၊ ကနဖ်င္း ဖ်က္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေတာ့သည္။

ေရအိုးခြဲ လိုက္ျခင္းသည္ ေသသူအား အိမ္သို႕ ျပန္မလာ ႏိုင္ေအာင္ အိုးစား ခြဲျခင္းဟု ဆိုေသာ္လည္း ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေပၚသို႕ တင္ေသာအခါ ေခၚမသြားရဘူး၊ ပစ္သြား ၿပီလား ဟူ၍ ငိုၾက ယိုၾက ႏွင့္ပင္၊ အယူအစြဲ၊ အယူသီးမႈတို႕ႏွင့္ ဆန္႕က်င္ဘက္ လုပ္ရပ္မ်ားပင္၊ သုႆာန္တြင္ ေဝငွသည့္ ယပ္ေတာင္၊ လက္ကမ္းစာေစာင္မွ အစ အကုန္ယူၾကသည္။ ေသသူ၏ ပုဆိုး၊ လံုခ်ည္၊ အက်ႌ၊ ခုတင္၊ ျခင္ေထာင္၊ ေမြ႕ရာမ်ားကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႕ ပို႕ျခင္းသည္ အိမ္မွာ ခိုက္မွာ စုိး၍ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ကန္႔လန္႔ကာ (ခန္းဆီး)ခ်ဳပ္၍ ဦး/ေဒၚ... ဘယ္သူ၏ ေကာင္းမႈဟု စာတမ္းထိုးကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း မ်က္ႏွာစာေအာက္မွာ ကုသုိလ္ရေအာင္ဆြဲေပး၊ ခ်ိတ္ေပးရန္ ေတာင္းဆို ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။

အိမ္တြင္ ခိုက္မွာ စိုး၍ ဟု ဆိုၾကသည္။ ဤသို႕ဆိုလွ်င္ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းမ်ား၊ ဘုန္းႀကီးမ်ား က်ေတာ့ ခိုက္ခ်င္ ခိုက္ပါ ေစဟူေသာ သေဘာမ်ား လားဟု စဥ္းစားမိျပန္သည္။ ဤကဲ့သို႕ ခိုက္မွာကို ေၾကာက္ၾကလွ်င္ ေသဆံုးသြားသူ၏ လက္စြပ္၊ လက္ေကာက္၊ ဆြဲႀကိဳး စသည္တို႕ ဘယ္မ်ား ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ ခိုက္မွာစိုးလို႕ဟူ၍ ေပးပို႕လွဴဒါန္းျခင္းကို မျမင္မိေခ်။

ရပ္ကြက္ထဲတြင္ ဆံုးပါးသြားပါက နာေရးေမာ္ေတာ္ယာဥ္ကို 'ဒီဘက္က မထြက္ရဘူး၊ ဟိုဘက္က ထြက္' ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳး ရပ္ကြက္တိုင္း လိုလိုတြင္ အစဥ္ၾကားရျမဲ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆို ဒီဘက္အျခမ္းက ေသသူေတြ မ်ားေနလို႕ဗ်ာ၊ ကဲ .. အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ဒီတစ္ခါ ဟိုဘက္က လူေတြ ေသေစလိုတဲ့ သေဘာလားဗ်ာ၊ အကယ္၍ မ်ား ဒီဘက္ကလည္း အထြက္မခံ၊ ဟိုဘက္ကလည္း အထြက္ မခံခဲ့လွ်င္ မည္ကဲ့သို႕ သၿဂႋဳလ္မည္နည္ ဟု စဥ္းစားေစခ်င္သည္။

ဤသို႕ေသာ အစြဲအလမ္း၊ အယူသီးမႈတို႕ေၾကာင့္ ေရွးယခင္ကတည္းက ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားတြင္ 'နာေရး ကူညီမႈအသင္း' ဟူ၍ မရွိခဲ့ျခင္းပင္။ အမွန္မွာ စ်ာပန ျပခ်သည့္ အလုပ္သည္ အမွန္တကယ္ ျမင့္ျမတ္ေသာ အလုပ္ပင္ ျဖစ္သည္။ အနိမ့္က်ဆံုးေသာ ကုသုိလ္အလုပ္သည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ဓါတ္ရွိသူတို႕၏ အလုပ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဆင္းရဲ ဒုကၡေရာက္ေနသူတို႕အား သနားညႇာတာ ႐ိုင္းပင္းကူညီ သူတို႕ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ သူတစ္ပါး၏ ဒုကၡကို ကယ္တင္သူတို႕ အလုပ္သည္ နာေရးကူညီမႈ အသင္း၏ လုပ္ရပ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ဤသည္ကို ဂုဏ္မရွိေသာ အလုပ္၊ ခိုက္သည့္အလုပ္... ဟူ၍ အယူသီး ၾကသည္။ သုဘရာဇာဟူ၍ ေခၚၾကသည္။ ေမးခ်င္၊ ေခၚခ်င္၊ ေဆးေဖာ္ ေၾကာဖက္ပင္ မလုပ္ခ်င္ၾကေပ။ ဤသည္မွာ တရားသေဘာႏွင့္ ေဝးစြာ အယူ သီးၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ လူအေယာက္ ၁ဝဝ တြင္ ၉ဝ ခန္႕ရွိသည္။ ဥပမာ - အေလာင္း တစ္ေလာင္းအတြက္ ကုန္က်စရိတ္မွာ ငါးေထာင္က်ပ္ ကုန္က်မည္ဆိုလွ်င္ အေလာင္း ၂ဝ တြက္ ေငြတစ္သိန္း ကုန္မည္။ တစ္ႏွင္လွ်င္ ၃၆၅ သိန္း ကုန္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႕ တစ္ႏွစ္လွ်င္ အနည္းဆံုး ၃၆၅ သိန္းဝင္မည့္ ကုမၸဏီမ်ား၊ ဖက္စပ္ လုပ္ငန္းမ်ား မရွိႏိုင္၊ မည္သည့္ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းမွ ဤသို႕ မျမတ္ႏိုင္။

သို႕ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္တို႕သည္ ဤသို႕ ေျမျမႇဳပ္ခ၊ မီးသၿဂႋဳလ္ခ မ်ားယူ၍ ဘဝကို ရပ္တည္ၾကေသာ သူမ်ားမဟုတ္၊ မိမိ ဝမ္း တစ္ဝမ္း မိမ ိရွာေဖ ြစားေသာက္ရင္းႏွင့္ ေစတနာ့ ဝန္ထမ္း အခမဲ့ ကုသိုလ္ ယူေန ၾကသူမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕၏ နာေရးကူညီမႈအသင္းႀကီးသည္ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာမေရြး၊ ဆင္းရဲ-ခ်မ္းသာမေရြး ခုႏွစ္ရက္ သားသမီးတို႕၏ နာေရး ကိစၥ အဝဝကို အခမဲ့ ကုသုိလ္ျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ေပးေနေသာ အသင္းအဖြဲ႕ပင္ ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႕ အခမဲ့ သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေပးျခင္း၊ အခမဲ့ ကုသိုလ္ယူျခင္း၊ အခမဲ့ နာေရးကူညီျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အယူသီးမႈမ်ား၊ အစြဲ မွားမႈမ်ား၊ မိစၧာဒိ႒ိ အယူဝါဒမ်ားသည္ အတားအဆီး၊ အေႏွာင့္အယွက္၊ အဟန္႕အတားမ်ား ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ထို႕ေၾကာင့္ 'လူ႔ဘံုံု ထုထံုံုးစံ၊ ကဲ့ရဲ႕ဒဏ္ျဖင့္၊ ရန္မာန္ ပိတ္သည္း၊ ခရီးခဲ၌၊ စိတ္ဇြဲြဲ သန္သန္၊ ေနာက္ မျပန္ဘဲ၊ ရဲမာန္ ရဲေဆး၊ ရဲ စိတ္ ေမြးလ်က္၊ ရဲေသြး နီနီီ၊ စီရရီျဖင့္ ဦးတည္မပ်က္၊ ေရွ႕ွသိုို႔ဆက္ေလာ'့ ဟူေသာ မဟာဂႏၶာ႐ံု ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး (အမရပူရ)၏ ၾသဝါဒ ဆံုးမစာအရ ကြၽန္ေတာ္တို႕သည္ ကြၽန္ေတာ္တို႕၏ အေႏွာင့္အယွက္၊ အတား အဆီးမ်ားျဖစ္ေသာ အယူသီးမႈ၊ အစြဲအလန္း၊ မိစၧာဒိ႒ိ အယူဝါဒမ်ားကို ျဖဴစင္ သန္႕ရွင္း ထက္ျမတ္ေသာ တရား ဓမၼတည္းဟူသည့္ ဓားျဖင့္ ခုတ္ တန္ခုန္၊ လွီး တန္လွီး၊ ျဖတ္ တန္ျဖတ္၍ ခုႏွစ္ရက္သားသမီးတို႔၏ နာေရး (လူမႈေရး) တို႔ကို ႐ိုးေျမက်သည္ အထိ ရဲစိတ္၊ ရဲမာန္ေမြးကာ ပန္းတိုင္ ေရာက္သည္ အထိ ေရွ႕ဆက္ ေလွ်ာက္လွမ္းေတာ့မည္ဟု သံဓိ႒ာန္ ခ်မွတ္လိုက္သည္။

(ခုတ္မယ္၊ ထစ္မယ္၊ ပါးပါးလွီးမယ္။)

ဒီဓါတ္ပံုေလးကို ၿမင္မိရင္ အရင္ကအေၾကာင္းေလးေတြကို သြားသတိရမိတယ္။သတိရစရာ အေပါင္းအသင္းေတြကိုလည္း သြားသတိရမိတယ္။ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ကအၿဖစ္ေလးကိုေပါ႔။ အဲဒီအခါ မရိွေတာ႔တ႔ဲ ကိုၿမင္႔ကို(ၿမင္႔ကိုေလး.ေၿမထဲ) ဆိုတ႔ဲ စာေရးဆရာ ဓါတ္ပံုဆရာကို ပိုၿပီးသတိရမိတယ္..ဒီပံုေလးရိုက္ဖို႕ စိတ္ကူးမိတာက က်ေနာ္.ရိုက္ေပးတာက သူရိုက္ေပးတာ..ပံုကူးတာေဆးတာကေတာ႔ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ လုပ္ခ႔ဲတာ..။သူက က်ေနာ္ရဲ႕ဆရာဆိုလည္းဟုတ္..အကိုဆိုလည္းဟုတ္.သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ..။အသက္ကေတာ႔ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ကြာေပမယ္႔ တကယ္ညီအကိုလိုပဲ..။၁၉၉၈ ခုႏွစ္ လတစ္လက မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္မဂၢဇင္း တစ္အုပ္ဌားလာတယ္..အဲဒီထဲမွာ မႏၱေလးသိန္းေဇာ္ရဲ႕စတီဒီယို သီခ်င္းေခြေၾကာ္ၿငာပါလာတယ္..သူအင္တာဗ်ဴးေရာပါ..သူ႕ဓါတ္ပံုေလးေတြေရာပဲ ေဖာ္ၿပထားတယ္..သူရိုက္ထားတ႔ဲ အၿဖဴအမဲန႔ဲအခုလို အရိပ္ေလးန႔ဲပံုေလးကို သေဘာသြားၾကမိတာ..ခုက်ေနာ္ရိုက္ထားတာန႔ဲမတူပါဘူး..အလင္းအေမွာင္ေလးေတာ႔ အဲလိုေလးပဲ..အဲဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္ကဓါတ္ပံုပညာဝါသနာပါလို႔ ေလ႔လာသင္ယူေနတုန္း..ၾကည္႕ေနတုန္း ကိုၿမင္႔ကို အိပ္ယာကႏိုးလာတယ္ .ေကာင္တာကိုလာထိုင္တယ္.အံဆြဲကိုဖြင္႔တယ္.အရက္သန္႕ဘူးေလး ထုတ္ၿပီး တစ္ငံုထုတ္ေသာက္လိုက္တယ္.ေနာက္ လူပ်ံေတာ္ပတၱၿမားေသြးေဆးဘူးေလး ထုတ္လ်က္လိုက္တယ္.(ခုခ်ိန္ထိ က်ေနာ္ၿမင္ေယာင္ေနတ႔ဲ သူပံုစံေလး..သူက အရက္ၾကိဳက္တယ္ အရက္န႔ဲပဲ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္န႔ဲ လူေလာကၾကီးကိုစြန္႔ခြာသြားခ႔ဲတယ္)..ဒီပံုေလးဘယ္လိုရိုက္ရလဲ ဆိုတာေမးမိတယ္.."ညီ ဒါပံုရိုက္တာမခက္ဘူး လြယ္လြယ္ေလး".သူကရိုက္ပံုရိုက္နည္းေလးရွင္းၿပတယ္.အလင္းအေမွာင္ ဆလိုက္ဘယ္လိုထိုးရတယ္ ဆိုတာေရာ ေသခ်ာရွင္းၿပတယ္..သူက "ကဲလာ ညီညီ မင္းကို စမ္းရိုက္ၿပမယ္" လို႔ဆုိၿပီး ကင္မရာပံုထဲက ကင္မရာလြယ္လိုက္တယ္..က်ေနာ္ကို မီးခ်ိန္ခိုင္းတယ္..ၿပီးေတာ႔ ရွင္းၿပတယ္..က်ေနာ္လဲ ကင္မရာေရွ႕မွာထိုင္ၿပီး "ကဲရိုက္ဗ်ာ ကိုၿမင္႔ကို"လို႕ ေၿပာလိုက္တယ္(ၿပံဳးေတာင္မၿပံဳးၿဖစ္လိုက္ဘူး)။..ဂ်ပန္ထုတ္ Manual Nikon ကင္မရာရဲ႕ ရိုက္တ႔ဲအသံေလးကိုၾကားလိုက္ရတယ္..ခုခ်ိန္မွ ဟိုးအရင္တုန္းက အမွတ္တမ႔ဲေလးက အမွတ္တရေလးၿဖစ္ေနမိတာ ကို ၿပန္ေၿပာင္းသတိရမိတယ္..
(ကိုၾကီးကိုၿမင္႔ကို(ပန္းၾကာညိဳ ဓါတ္ပံုတိုက္) အားအမွတ္တရ..

Vegetable stall on the roadside at the Madras Lancer Lines, Mandalay, January 1886. Photographer: Hooper, Willoughby Wallace (1837-1912

Recorder's Court on Sule Pagoda Road, with the Sule Pagoda at the far end, Rangoon, 1868. Photographer: J. Jackson.

Type the rest of your post here.

.လူနတ္ခ်မ္းသာ လိုခ်င္ရွာ
ၿပဳပါဒါနသာ။

.အနာေရာဂါ ကင္းခ်င္ရွာ
ေစာင္႔ပါသီလသာ။

.စိတ္ဆင္းရဲတာ လြတ္ခ်င္ရွာ
လုပ္ပါသမထသာ။

.နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ လိုခ်င္ရွာ
ရူပါ၀ိပႆနာ။

.ထိုေလးမ်ိဳးမ်ာ ေဆြသဟာ
ၾကိဳက္ရာေရြးစမ္းပါ။
(မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး)

ၿပင္ပစၥည္းမ်ား ပ်က္စီးခ်င္တိုင္း ပ်က္စီးပါေစ။ အတြင္းပစၥည္း (သဒၵါ သီလ) စသည္ မပ်က္စီးပါက. မပ်က္စီးေအာင္ ထိမ္းသိန္းထားႏိုင္ပါက ထိုလူသည္ တကယ္႔ပညာရိွ လူၿဖစ္၍ တကယ္မပ်က္စီးသူဟု ဆိုရသည္။
(မဟာ၀ိသုဒၶါရံု ဆရာေတာ္ၾကီး)

ကိုယ္႔ကိုယ္ကို မိုက္မွန္းသိသူဟာ အဲဒီအသိေၾကာင္႔ ပညာရိွ သို႔မဟုတ္ ပညာရိွန႔ဲတူသူ ၿဖစ္ႏိုင္တယ္။ လူမိုက္ (ပညာမရိွသူ) ၿဖစ္ပါလ်က္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ပညာရိွလို႔ ထင္ေနသူကိုေတာ႔ တကယ္႔လူမိုက္ပဲလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။
[Buddha authoritative saying]

အစိုးရက ရုပ္ရွင္ရိုက္ကူးေရးပိတ္ပင္ထားေပမယ္႔ ေလးစားစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၿပည္႕သူအက်ိဳးၿပဳ လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနတ႔ဲ ဦးေက်ာ္သူရဲ႕ပံုေလး Forward န႔ဲေမးလ္ထားေရာက္လာလို႔ သေဘာက်တာန႔ဲ ဘေလာ႕ထဲမွာသိမ္းထားလိုက္မိတယ္။

“မိခင္ ေႏွာင္ႀကိဳးကို ေျဖပါအံ့”

• သည္းစြာေသာ အနာကုိ ကုစားပါအံ့
သမီး၏ လံု ့လ ဝီ္ရိယျဖင့္ နာလန္ထူပါေစ အံ့---

• ေမြး ေက်းဇူးကို မသိတတ္ေသာ ထိုသူတုိ႔အား
သိနားလည္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ ႏုိင္စြမ္းကို
သမီးအား ေပးပါေလ ---

• ေတြ႔ရအံံ့ေသာ ေဘးရန္ တုိ႔ကို
သမီး ထီမည္ မဟုတ္ ---

• တဘဝတြင္ တခါသာ ေသရသည္ ျဖစ္၍
အဘယ္နည္းႏွင့္ ေသရသည္ ျဖစ္ေစ
သမီး၌ မထူးျခား ---

• သမီး၏ စိတ္ကူးတို႔ သည္
ဤ တကယ္အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေသာ အခ်ိန္တြင္
ဤသင္တို႔သည္လည္း ေပ်ာ္ျမဴး ၾကရမည္ ----

• အျခား အျခားေသာ သူတုိ႔၏
ရႈတ္ခ်ျခင္း
ကဲ့ရဲ႕ျခင္း
နာမည္ဖ်က္လုိျခင္း တုိ႔ကို
သမီး အလ်ဥ္း ဂရုမျပဳ ---

• မိခင္ထံမွ ဒါမွ ငါ့သမီး ဟူေသာ
က်ဴးရင့္သံကိုသာ ေတာင့္တ ပါ၏ ----

• ေလာကတြင္ မိခင္၏ ေက်းဇူးကုိ
အသိတတ္ဆံုးသမီး ျဖစ္ရပါလုိ၏ ။ ။

ေအာင္ဆန္းစုၾကည္

အဲဒါ...
မေန႔ကတင္ ၿဖစ္ခ႔ဲတာပါ..
___
(၁)
ေၾကကြဲျခင္းဆိုတဲ့ နတ္သမီးတစ္ပါးက
ငါနဲ႔လက္ထပ္မလား..လို႔ ကမ္းလွမ္းလာတယ္ ....
ငါ့ကို လာၾကိဳတဲ့ ဖယ္ရီကားကလည္း
ငါမပါဘဲ ထြက္ခြါသြားခဲ့ျပီ ..
ေက်းဇူးျပဳျပီး ငါ့ကို ခပ္တိုးတိုး ရီ(ရယ္)ခြင့္ျပဳပါ။

(၂)
ေရကန္က အသင့္ျဖစ္ေနျပီေလ ..
ၾကာေတြက မပြင့္ေသးတာပါ။
ေမးခြန္းကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရမယ့္ဆိုရင္
ငါလည္း စာေမးပြဲ၀င္ေျဖခ်င္တယ္.....။

(၃)
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကရွာေဖြေတြ႕ရိွၾက
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ေကာက္ရၾက
တစ္ခ်ိဳ႔လူေတြက စုေဆာင္းၾက.....
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ေရွ႔ကဆက္ေလွ်ာက္ၾက...။

အားလံုးမွာ တံခါး ႏွစ္ေပါက္စီရွိတယ္... ေလွခါး ႏွစ္စင္းစီရွိတယ္၊
(ထပ္ေျပာလိုက္ဦးမယ္..)
အားလံုးရဲ႕ နာေရးခရီးကိုလည္း
ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား စီစဥ္ထားျပီးသားရွိတယ္.....။

(၄)
ငါက
အမွန္တရားရဲ႔ မ်က္ႏွာကို တစ္ရြာထင္ခဲ့သူပါ.....။

(၅)
ကေလးဘ၀....
လက္ေရးလွ စာအုပ္ထဲက ၀လံုးရြဲ႕ေစာင္းေစာင္းေလးကို
နဂါးေခါင္းလွည့္တဲ့ ေနရာတည့္တည့္မွာမွ
ငါ ခ်ေရးခဲ့မိသလား မေျပာတတ္ပါဘူး။

(၆)
စိတ္ကူး က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာမွ
ေျခလွမ္းေတြက က်ဲခဲ့တယ္..
ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ ..
ဒါ....“ခ်ိန္းဆိုခ်က္”တစ္ခုပါ
ငါ ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့တယ္ .....
ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာကိုမွာ လွ်ာနဲ႔လ်က္ဖို႔မဟုတ္
ငါ့ အလုပ္က
လမ္းမွာ ေတြ႔ရသမွ် မီးအိမ္ေတြကို
လိုက္လံ ထြန္းညႇိဖို႔ပါပဲ.....။

(၇)
လူေတြ.. လူေတြ.....လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေသေနၾက
ျမင္ျမင္သမွ် အရာအားလံုးဟာ
သားဆိုးမေအ ဆန္လို႔။
“ဘာျဖစ္တာလဲ...? ဘာျဖစ္တာလဲ.. ?
အဲဒါ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ....?”
အေမးအျမန္းထူတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို
ငါ.....စပ္စုမိ။

ေနာက္ တစ္နာရီေလာက္အထိ ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့
လူတန္းေစ့ေအာင္ အသက္႐ႈလိုက္ၾကစမ္းပါ..
ဘာကို စိုးရိမ္ေနၾကတာလဲ.....?

ဟစ္္တလာေတာင္မွ သူ႔ရဲ႕စစ္ပြဲခရာကို
ခုထိ မမႈတ္ရေသးဘူးေလ..
ဒုတိယကမၻာစစ္မျဖစ္ခင္
မိနစ္(၆၀)ေလာက္ေတာ့
ငါတို႔ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်ိန္ရပါေသးတယ္။

(၈)
မိုးေခါင္သလိုမ်ိဳး ေဆာင္းကေကာ မေခါင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား
___

တစ္ခါတရံ
ငါ.....ေၾကးစားဆန္ပစ္လိုက္တယ္
ကံၾကမၼာက ဘုရားထူးတာ ခံၾကည့္ဖူးခ်င္လို႔ .....။

ဒါေပမယ့္ ..
အိပ္ယာကသာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ထခဲ့ရတယ္
ႏို၀င္ဘာကေတာ့ ေရာက္မလာခဲ့ဘူး၊
အဲဒီလို....သိပ္အေၾကာင္းမထူးတဲ့အခါ
ေၾကးစားဘ၀ကို ငါ ျငီးေငြ႔လာျပန္ေရာ..... ။

အရံႈးေတြကို
တံဆိပ္ေခါင္းလို တယုတယ
စုေနခဲ့တုန္းကေတာ့
ရာသီဥတုက ကိုယ့္ဖက္ပါခဲ့တယ္..

ၾကည့္စမ္း !!
ငါဟာ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္းကိုက
လြမ္းသူ႔ပန္းေခြဆန္ခဲ့ရတဲ့ေကာင္ပါ။

(၉)
“ဘ၀ေပးျပီး ေရြးရမယ္...”တဲ့
ႏို၀င္ဘာရဲ႕ ေၾကးက ၾကီးတယ္....
(လဲျပီးေသလိုက္ၾကပါလား အမ်ိဳးေကာင္းသားတို႔ေရ..)
“အမွန္တရား”ဆိုတဲ့ ငနဲကလည္း
ျပဇာတ္မင္းသား ဆန္ေနလိုက္တာ....

သူ႔ကို လူေျပာသူေျပာမ်ားတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ
အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္
ကိစၥျပတ္ေနေတာ့တာပဲ။

(၁၀)
နာက်ည္းစရာ မေကာင္းပါဘူး....
ပ်င္းစရာပဲ ေကာင္းေနေသးေတာ့ရဲ႕.....။

(၁၁)
ငါ့ ေမြးေန႔ကို ခရီးဦးၾကိဳျပဳဖုိ႔မလို
ငါ့ စ်ာပနကိုလည္း က်င္းတူးေပးဖို႔ အေၾကာင္းမရွိ
ငါ့မ်က္လံုးေတြ ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ ေအးစက္တတ္ဖို႔နဲ႔
ေသြးမပ်က္တတ္သူေတြသာ
ေနာက္ဆံုးမွာ အသက္ရွင္က်န္မယ့္အေၾကာင္း
ေၾကးစားဘ၀က
ငါ့ကို ေကာင္းေကာင္းသင္ၾကားေပးခဲ့ျပီ.....။

(၁၂)
မီးကုန္ယမ္းကုန္ အိပ္စက္ခဲ့တာေတာင္မွ
အိပ္မက္ေတြက မစို႔မပို႔နဲ႔ေကာင္....။
(ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလွာင္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္....)
အသံထြက္ေအာင္ကို ငါ ရယ္လိုက္မိေတာ့တယ္ ..

(၁၃)
ငါ .. ပံုပ်က္ပန္းပ်က္
ငါ .. ေျပာင္းတိေျပာင္းဆန္
ငါ .. ကြၽမ္းထိုးေမွာက္ခံု
အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ ငါ့ပံုကို
ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ငံုလို႔ ငါထိုင္ၾကည့္
ပုခံုးေလးေတာင္ တြန္႔ျပခဲ့မိေသးတယ္။

(၁၄)
ႏို၀င္ဘာနဲ႔တူတဲ့ ေကာင္မေလးေရ..
မင္းရဲ႕အနမ္းေတြကို
စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ႔ ေမြးစားခ်င္တယ္ ..
မင္းဘက္က အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္
အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါ၊
ငါစီးမယ့္ရထားက
ျပႆဒါးေန႔မွ ထြက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

မင္းခိုက္စိုးစန္

ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး စကားလံုးကို အဂၤလိပ္စာလံုး (Personality) ဘာသာၿပန္ထားၿခင္း ၿဖစ္သည္။ သူ႕ရဲ႕မႈရင္းစကားလံုးမွာ ဂရိစကားလံုး(Persona) ၿဖစ္၏ ။ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးေကာင္းသူ ၿဖစ္လိုပါက စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ထက္သန္ရသလို ဇြဲသတၱိ ၀ီရိရလည္း ေကာင္းၾကရေလသည္။
ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး ေကာင္းသူတို႕ရဲ႕ဘ၀ဟာ အတက္အက် အလွည္႕အေၿပာင္း မၿမန္တက္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ဣေၿႏၵရရ ရိွေနတက္သည္.။ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးေကာင္းသူသည္ ရဲ႕၀ံ႔ၿခင္းဂုဏ္ရိွသည္။ သူသည္ အတက္ပညာ အသိပညာ စြမ္းရည္သတၱိ ဂုဏ္ထူးမ်ား ရိွထားသၿဖင္႔ ယံုၾကည္မႈ႕အၿပည္႕အ၀ ရိွထားသူၿဖစ္သည္။
ပညာရိွယြန္းက (Jung) က ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးႏွစ္မ်ိဳး ..
အတြင္းစြဲ(Introveert)
အၿပင္စြဲ(Exctravert)..ဟုဆိုသည္။

တည္တ႔ံေသာ အတြင္းစြဲတစ္ဦး၏ စရိုက္..
(၁)ေအးေဆးသည္။
(၂)သတၱိရိွသည္။
(၃)စဥ္းစားေတြးေခၚတက္၏
(၄)ၿငိမ္းခ်မ္းသည္။
(၅)မိမိကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းသည္။
(၆)ယံုၾကည္စိတ္ခ်သည္။
(၇)ညီမွ်ေသာစိတ္ရိွသည္။
(၈)တည္ၿငိမ္ၿခင္းရိွသည္။

မတည္တ႔ံေသာ အတြင္းစြဲတစ္ဦး၏ စိတ္မွာ..
(၁)စိတ္လႈပ္ရွားလြယ္သည္။
(၂)စိတ္ပႈပင္တက္သည္။
(၃)တင္းမာ၏။
(၄)အဆိုးၿမင္၀ါဒရိွ၏။
(၅) ဘာမဆို အေရးၾကီးသည္လို႔ယူဆ၏။
(၆)ၿမံဳထားတက္၏။
(၇)အေပါင္းအသင္းနည္း၏။
(၈)ၿငိမ္သက္၍ စကားနည္း၏။

တည္တ႔ံေသာအၿပင္စြဲတစ္ဦး၏ စရိုက္
(၁)ေခါင္းေဆာင္စိတ္ရိွသည္။
(၂)အပူအပင္ကင္းသည္။
(၃)ရႊင္လန္းတက္ၾကြသည္။
(၄)ေၾကာင္႔ၾကမ႔ဲေနထိုင္သည္။
(၅)တံုၿပန္တက္သည္။
(၆)စကားမ်ားသည္။
(၇)အၿပင္သို႔ထြက္ေလ႔ရိွသည္။
(၈)ဆက္ဆံေရးေကာင္းၿပီး မိတ္ေဆြမ်ားသည္။

မတည္တ႔ံေသာ အၿပင္စြဲတစ္ဦး၏ စရိုက္
(၁)တက္ၾကြသည္။
(၂)အေကာင္းၿမင္၀ါဒ ရိွသည္။
(၃)အေၿပာင္းအလဲၿမန္သည္။
(၄)စိတ္မထိန္းႏိုင္။
(၅)ေပါက္ကြဲလြယ္သည္။
(၆)ခက္ထန္ၾကမ္းၾကဳတ္သည္။
(၇)ဂနာမၿငိမ္တက္။
(၈)စိတ္ဆိုးလြယ္၏။

ေလာက၌ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး ေကာင္းလွ်င္ေကာင္းသလို မေကာင္းလွ်င္မေကာင္းသလို တိုးတက္ၾက ဆိုးယုတ္ၾကသည္။
(သုေတသီဘုန္းၿမင္႔ေသြး ၏စာစုမွေကာက္ႏူတ္ေဖာ္ၿပသည္)

သူတစ္ပါးရဲ႕အၿပစ္ ေသးေသးေလးေပမယ္႔ ၿမင္လြယ္တယ္။ ကိုယ္႔အၿပစ္ၾကီးေပမယ္႔ ၿမင္ခဲတယ္။ သူတစ္ပါးရဲ႕ အၿပစ္ေတြကို ဖြဲလိုလႊင္႔သလို ပံုၾကီးခ်ဲ႕လႊင္႔တယ္။ ကိုယ္႔အၿပစ္ကိုေတာ႔ ဖံုးတယ္။ ဥပမာ ဌက္ေတြကိုဖမ္းဖို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သစ္ခက္စသည္န႔ဲ ဖံုးကြယ္သလိုပါပဲ။
[Buddha authoritative saying]

ေကာင္းကင္မွာေနထိုင္ပါေစ။
သမုဒၵရာအလယ္မွာေနထိုင္ပါေစ။
ေသမင္းမလႊမ္းႏိုင္တ႔ဲေနရာ မရိွပါ။
[Buddha authoritative saying]

ဤကဗ်ာကုိ RUDWARD KIPLING ကေရးသားခဲ ့ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က
မူရင္းအတိုင္း အႏွစ္သာရျပည့္ ၀စြာျဖင့္ျမန္မာျပန္ဆုိထားပါသည္။

အကယ္၍

မင္းအသုိင္းအ၀ုိင္းက
တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားၿပီး
ဒါေတြဟာ
မင္းေၾကာင့္လုိ႔
၀ုိင္း၀န္းျပစ္တင္ၾကတဲ့အခါ
မင္းဟာ
ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္. . .

အကယ္၍
အားလံုးက မင္းကုိ
မယံုသကၤာျဖစ္လာတဲ့အခါ
သူတုိ႔ကုိ နားလည္စြာခြင့္လႊတ္ရင္းနဲ႔
မင္းကုိယ္မင္း ယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိမယ္ဆုိရင္. . .

အကယ္၍
မင္းရဲ႕အမွန္စကားေတြကုိ
လူလိမ္လူညစ္ေတြက
လွည့္စားေျပာင္းလဲၿပီး
မုသားအျဖစ္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ညစ္တဲ့အခါ
မင္းဟာ
တည္ၿငိမ္စာနဲ႔ နာၾကားႏုိင္မယ္ဆုိရင္
ဒါမွမဟုတ္
မင္းဘ၀တစ္ခုလံုးေပးၿပီး
အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ျဖည့္ဆီးခဲ့ရတဲ့ အရာရာကုိ
ဖ်က္ဆီးခံလုိက္ရၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ
အင္မတန္ေသးငယ္တဲ့ တန္ဆာပလာ အရာရာနဲ႔
ျပန္လည္တည္ေဆာက္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္. . .

အကယ္၍
မင္းႏုိင္ခဲ့သမွ်ေတြအားလုံးဟာ
ေၾကြတစ္လွည့္ ၾကက္တစ္ခုန္ပမာ
တစ္လွည့္တစ္ခါတည္းနဲ႔ ဆုံးရႈံးသြားခဲ့ရင္….
ၿပီးေတာ့
အစကေန ျပန္စႏုိင္မယ္ဆုိရင္….
ၿပီးေတာ့တစ္ခါ
ဆုိးလွတဲ့ကံၾကမၼာရယ္လုိ႔
ဘယ္ေသာအခါမွ ညည္းညဴးမေနဘူးဆုိရင္. . .

အကယ္၍
သူမ်ားတကာ လုပ္ၿပီးသြားၾကလုိ႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွ
မင္းအလွည့္ေရာက္လာတဲ့အခါ
မင္းတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ပဲ
အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ဇဲြသတၱိရွိရွိ ဆက္ႀကိဳးစားမယ္ဆုိရင္…..
အဲဒီလုိပဲ
မင္းမွာ စိတ္အင္အားကလဲြလုိ႔
ဘာဆုိဘာမွ မရွိေတာ့တဲ့အခါ
အဲဒီစိတ္ဓာတ္အင္အားကုိ
ခုိင္မာစြာနဲ႔ပဲ ဆက္လက္ဆုပ္ကုိင္ထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္. . .

အကယ္၍
ေစာင့္သင့္တဲ့အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ႏုိင္ၿပီး
အဲဒီအတြက္လည္း မေမာမပန္းေနႏုိင္မယ္ဆုိရင္…
ဒါမွမဟုတ္
မင္းရဲ႕အေၾကာင္း
မဟုတ္တရား မုသားစကား ၾကားရတဲ့အခါ
မင္းကလည္း အလိမ္အညာေတြနဲ႔
မတုန္႔ျပန္ဘူးဆုိရင္….
ဒါမွမဟုတ္
မင္းကုိ လူတကာက ၀ုိင္း၀န္းမုန္းတီးတဲ့အခါ
မင္းဟာ အမုန္းေတြျပန္မပြားဘူးဆုိရင္….
ၿပီးေတာ့
မင္းကုိမင္း လူေတာ္တစ္ေယာက္ရယ္လုိ႔ မျမင္ဘဲ
ပညာရွိစကားေတြလည္း မေျပာဘူးဆုိရင္ . . .

အကယ္၍
စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေတြဟာ
မင္းအေပၚ မလႊမ္းမုိးေစဘဲ စိတ္ကူးႏုိင္မယ္ဆုိရင္…
အေတြးအေခၚ စိတ္ကူးေတြဟာ
ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္သက္သက္သာ မျဖစ္ေစဘဲ ေတြးေခၚႏုိင္မယ္ဆုိရင္. . .

အကယ္၍
ေအာင္ျမင္မႈသုခနဲ႔ ဆုံးရႈံးမႈဒုကၡေတြကုိ ႀကံဳေတြ႕ရတဲ့အခါ
တူညီေသာ ေလာကဓံ တရားေတြပါလား ရယ္လုိ႔
ခံယူထားႏုိင္မယ္ဆိုရင္. . .

အကယ္၍
လူေတြနဲ႔ထိေတြ႕ေျပာဆုိဆက္ဆံရတဲ့အခါ
ကုိယ္က်င့္သိကၡာကုိ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္မယ္ဆုိရင္…..
ဒါမွမဟုတ္
မင္းဧရာဇ္ေတြနဲ႔ အတူလမ္းေလွ်ာက္ေနရေပမယ့္
မာန္မာန ေသြးမၾကြဘူးဆုိရင္…

အကယ္၍
ရန္သူကျဖစ္ေစ၊မိတ္ေဆြကျဖစ္ေစ
မင္းကုိသိပ္ၿပီး နာက်ည္းေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ေစရင္. . .

အကယ္၍
လူတုိင္းကုိ တန္ဖုိးထားေလးစားရေပမယ့္
စြဲလမ္းမႈ သံေယာဇဥ္ေတြ ထားမေနဘူးဆုိရင္…

အကယ္၍
တုိေတာင္းလွတဲ့ မပစ္ပယ္ႏုိင္တဲ့ တစ္မိနစ္အတြင္းမွာ
အဓိပၸါယ္ရွိလွတဲ့ စကၠန္႔ေျခာက္ဆယ္ အျဖစ္
အသံုးခ်ႏုိင္မယ္ဆုိရင္. . .

ငါ့သားေရ
မင္းဟာ
အရာရာရွိတဲ့၊အရာရာျဖစ္တဲ့
ကမၻာႀကီးကုိ ဆုပ္ကုိင္လုိ႔
အရာရာ ဘာမဆုိ မင္းစြမ္းႏုိင္ၿပီေပါ့….။
အဲဒီေတာ့ မင္းဟာလည္း
ေယာက္်ားေကာင္းတစ္ေယာက္ပဲေပါ့။

"IF"

If you can keep your heard when all about you,
Are losing theirs and blaming it on you,

If you can trust yourself when all doubt you,
But make allowance for their doubting too,

If you can wait and be tired by waiting,
Or being lied about, don’t deal in lies,
Or being hated, don’t give way to hating,
And yet don’t look too good, nor take too wise,

If you can dream-and not make dreams your master;
If you can think-and not make thoughts your aim;
If you meet with triumph and Dister,
And tread those two imposters just the same;

IF you can bear to hear the truth you’ve spoker
Twisted by knaves to make atrap for fools,
On watch the things you gave your life to broken.
And stoop and build’em up with won-out tools:

If you can make one heap of all your winnings,
And risk it on turn of pitch-and-toss.
And lose? And start again at your beginnings,
And never breathe a ward about your loss:

If you can force your heart and nerve and sinew,
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the will which says to them: ‘ Hold on:!’

If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with kings – nor lose the common touch,
If neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute,
With sixth seconds’ worth of distance run.
Yours is the Earth and everything that’s in it,
And-which is more – you’ll be a man, my son !

RUDWARD KIPLING (1865-1936) -.

မေနာ......ပုထုဇဥ္လူသားတို႔ဧ။္စိတ္သည္

ပါပသၸိ......မေကာင္းမႈ႕ အကုသိုလ္၌

ရမတိ......ေမြ႕ေလွ်ာ္ဧ။္

ဤ..ေလာကၾကီးမွာ
ငါ..မင္းတစ္ေယာက္တည္းသာ..
အခ်စ္ခ႔ဲရဆံုးပါ။

ဤ..ေလာကၾကီးမွာ
ငါ..မင္းတစ္ေယာက္တည္းကိုသာ..
ၿမတ္ႏိုးခ႔ဲရဆံုးပါ။

ဤ..ေလာကၾကီးမွာ
ငါ..မင္းတစ္ေယာက္တည္းသာ
ယံုၾကည္ခ႔ဲရဆံုးပါ။

ဤ..ေလာကၾကီးမွာ
မင္းတစ္ေယာက္တည္းသာ......
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္႔ထက္..
အခ်စ္ခ႔ဲရဆံုးပါ...။

[ညီေဇာ္]

Type the rest of your post here.

ငါ႔
ရင္ဘတ္ထဲမွာလည္း အခ်စ္မရိွပါ..

ငါ႔
ႏွလံုးသားထဲမွာလည္း အခ်စ္မရိွပါ..

ငါ႔
အေတြးအေခၚထဲမွာ အခ်စ္မရိွပါ..

ငါ႔
အိမ္မက္ထဲမွာလည္း အခ်စ္မရိွပါ..

ငါ႔
ရာဇ၀င္မွာလည္း အခ်စ္မရိွပါ..

ငါ႔
ဒိုင္ယာရီမွာလည္း အခ်စ္မရိွပါ..

အတိတ္က ငါ႔ရင္ခုန္သံမွာလည္း အခ်စ္မရိွပါ..
ယခုလက္ရိွ ငါ႔ရင္ခုန္သံမွာလည္း အခ်စ္မရိွပါ..

အခ်စ္မရိွ မ၀င္ရ..လို႔
ဘယ္ခ်စ္သူမွ ငါ႔ကိုမေၿပာခ႔ဲပါ..
ဒါေၾကာင္႔ ခ်စ္သူေတြကေၿပာတယ္..
ငါ႔ကို ခ်စ္ရတာခံစားရတယ္တ႔ဲ..................[ညီေဇာ္]

ရံူးနိမ္႔မႈဆိုတာဘာလဲ..???
ရံူးနိမ္႔မႈ႕ကို အဘိဓာန္ေတြ စာအုပ္ေတြမွာ
အမ်ိဴးမ်ိဴးေၿပာၾကတာ ဖြင္႔ဆိုၾကတာကို
ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ႕ဖူးၾကမွာပါ။...
အမွန္ေတာ႔
မိမိအတြက္
အေရးပါတ႔ဲအလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ဖို႔
မက်ိဳးပမ္းတာက ရံုူးနိမ္႔မႈရဲ႕ အဓိကအခ်က္ပဲ။

စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းကို စတင္လုပ္ကိုင္ဖို႔ ခက္ခဲေနမယ္ဆိုရင္
ေအာင္ၿမင္မႈရမွာကို စိုးရိမ္ေနလို႔ ၿဖစ္လိမ္႔မယ္။
သည္စိ္တ္ကိုေက်ာ္လႊားႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းရမယ္။
ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင္႔ လုပ္ငန္းမစႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ႔
ေလာေလာဆယ္မွာပဲ ရံူးနိမ္႔သူတစ္ဦးၿဖစ္ေနလိမ္႔မယ္။

(၁)ေရကူးညာတင္
(၂)ေကာက္ပင္ရိတ္လွီး
(၃)ေရစီးေဖာင္ဆန္
(၄)အိုးတန္ဆန္ခတ္
(၅)ဆီပြတ္က်ည္ေပြ႕
(၆)ဆင္ေ၀ွ႕ရန္ေရွာင္
(၇)ေတာင္သူယာခုတ္
(၈)ၾကက္ဆုတ္ခြပ္ပစ္
(၉)ေရစစ္ခရား
(၁၀)ခတ္တင္ေမာင္းနင္

(၁)ေရကူးညာတင္ေၿပာနည္း

ၿမစ္တဖက္မွ အၿခားတဖက္သို႔ကူးသည္႕အခါ ၿမစ္ညွာဖက္မွစ၍ ကူးမွသာလိုရာသို႔ ေရာက္သလို စကားေၿပာသည္႔အခါလည္း လိုရာေရာက္ေအာင္ အထက္ကတင္ကူး၍ ေၿပာနည္းကိုေခၚသည္။

(၂)ေကာက္ပင္ရိတ္လွီးေၿပာနည္း

စပါးရိတ္သည္႔အခါ တႏိုင္စာေကာက္ပင္အခ်ိဳ႕ကို လက္တစ္ဖက္ၿဖင္႔ ပိုင္ပိုင္ဆုတ္ကိုင္ၿပီးမွ အၿခားလက္ကတံစဥ္ၿဖင္႔ ပင္ရင္းမွရိတ္သက႔ဲသို႔ စကားေၿပာရာတြင္ တဖတ္လူရဲ႕ စကားကိုသိမ္က်ံဴးဖမ္းဆုတ္ၿပီး အေၿခအၿမစ္ကိုင္၍ ေၿပာနည္းၿဖစ္သည္။

(၃)ေရစီးေဖာင္ဆန္ေၿပာနည္း

အညာဆန္ေဖာင္ၾကီးသည္ လိုရာကိုတင္ေဆာင္၍ ၿဖည္းညင္းစြာဆန္တက္သလို လိုရာခရီးကို ေရာက္သလို စကားအရာတြင္ ဥပမာ ဥပေမယ်ၿဖင္႔ ေၿဖးညင္းသာယာစြာ လိုရာေရာက္ေအာင္ေၿပာၿခင္းကိုဆိုသည္။

(၄)အိုးတန္းဆန္ခတ္ေၿပာနည္း
ထမင္းခ်က္ရာတြင္ သူအိုးႏွင္႔သူ႕ဆန္တန္ရံုခ်က္ႏူးနပ္မွ စာသံုးေကာင္းသက႔ဲသို႔ စကားကို မယုတ္မလြန္ လိုရာေရာက္ေအာင္ ေၿပာဆိုၿခင္းကို ဆိုသည္။

(၅)ဆီပြတ္က်ီေပြ႕ေၿပာနည္း
ဆီဆံုထဲတြင္ႏွမ္း(သို႔)ေၿမပဲ ထည္႔ၿပီး က်ည္ေပြ႕ၿဖင္႔ အထပ္ထပ္ေၿပာၿခင္းကို ဆိုသည္။

(၆)ဆင္ေ၀ွ႕ရန္ေရွာင္ေၿပာနည္း
ဆင္ေ၀ွ႕ရန္အလိုက္ခံရေသာအခါ လြတ္ရာပတ္ေရွာင္လွ်င္လြတ္သက႔ဲသို႔ ေဘးၿဖစ္ေစမည္႔ စကားကိုေရွာင္လြဲေၿပာဆိုၿခင္းကို ဆိုလိုသည္။

(၇)ေတာင္သူယာခုတ္ေၿပာနည္း္
ယာခုတ္တ႔ဲအခါ ေရွးဦးစြာ ခ်ံဴႏြယ္ကိုရွင္းလင္းၿပီးမွ သစ္ပင္ၾကီးမ်ားကို ခုတ္လွဲရွင္းလင္းၾကသလို စကားၾကီးမ်ားကိုေၿပာဆို အႏိူင္ယူၿခင္းကို ဆိုသည္။

(၈)ၾကက္ဆုတ္ခြပ္ပစ္ေၿပာနည္း
ၾကက္ခြပ္မည္ၿပဳေသာအခါ ေနာက္ဆုတ္မာန္ၿပဳၿပီးမွ စီးခြပ္သလို စကားအရာမွာလည္း သူ႕အလိုကိုဦးစြာ လိုက္ေလ်ာၿပီးမွ ေၿပာၿခင္းကို ဆိုသည္။

(၉)ေရစစ္ကရားေၿပာနည္း(ခရားေရလြတ္)
ေရစစ္ေသာအခါ ေရစစ္ေသာဂိုင္းကို ေရတြင္ႏွစ္ၿပီး ေရၿပည္႕လွ်င္အေပါက္ကိုလက္ၿဖင္႔ ပိတ္ယူပါက ေရမထြက္ႏိူင္သက႔ဲသို႕ တစ္ဖက္လူရဲ႕စကားကို ပိတ္မိေအာင္ေၿပာဆိုၿခင္းကို ဆိုသည္။

(၁၀)ခတ္တင္ေမာင္နင္းေၿပာနည္း
တစ္ဖတ္လူရဲ႕စကားကို ဟုတ္တယ္လို႔မဆို မဟုတ္ဟုလည္းမၿငင္းပဲ မတင္မက်ၿပန္ေၿပာေသာစကားကို ဆိုသည္။

ေလတိုက္မွလႈပ္ခြင္႔ရတ႔ဲဘ၀။
ေဒါသေၾကာင္႔..
လိႈင္းထမိတိုင္း..
ကမ္းစပ္ေတြရဲ႕အမုန္းကို ခံလိုက္ရတာပဲအဖတ္တင္တယ္။

က်ေနာ္္လုပ္ထားတ႔ဲ ဘေလာ႔ေလးမွာ ပို႔စ္ ေရးဖို႔မေၿပာန႔ဲ ခုမွပဲ၀င္ၾကည္႕ၿဖစ္တယ္...
အမွန္က ဒီဘေလာ႔ေလးကိုလုပ္လိုက္တာ ဒိုင္ယာရီေလးေရးခ်င္တ႔ဲ စိတ္ကူးေလး
ေပၚလာမိလို႔..လုပ္သာလုပ္လိုက္ရတယ္..ေန႔တိုင္းကို မေရးၿဖစ္ဘူး..
ဟိုတေလာက စိတ္ကူးေပၚလို႔သာ ကဗ်ာေလးေလး ၃ ပုဒ္ေလာက္သာေရးမိလိုက္တာ..
ထပ္လည္းမေရးၿဖစ္ေတာ႔ဘူး..ေရးခ်င္စိတ္ကလည္းမရိွေတာ႔ဘူး.....
အြန္လိုင္းေပၚတက္လို႔ တၿခားဘေလာ႔ေလးေတြ ဖတ္မိၿပန္ေတာ႔လည္း...
ကိုယ္ဘေလာ႔မွာ စာေလးေတြ ၿပန္ေရးခ်င္ၿပန္ေရာ.......
တခါတေလ ညအိပ္ရာ၀င္လို႔ အိပ္မေပ်ာ္ရင္ ငယ္ဘ၀ေလးေတြကို
ၿပန္သတိရမိရင္း ကိုယ္႔ ဘ၀အေၾကာင္းေလးေတြ ေရးခ်င္လာတယ္..
တကယ္ရင္ထဲမွာ ၿဖစ္လာတာ...အမွတ္တရေလးေတြ
ၿဖတ္သန္းခ႔ဲရတာေတြ ..ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေလးေတြ ကိုပဲ
သတိရမိတာ.....
အခ်ိန္ရရင္ The Way I Am ..ကိုယ္႔ဘ၀ မွတ္တမ္းဆိုၿပီး..
ေရးခ်င္တယ္။...။

နတ္ျပည္နဲ႕ ငရဲျပည္သြားမည့္ တံခါးေပါက္ေရွ႕တြင္ သိၾကားမင္းက မိန္းမမ်ားကိုစုရုံးေစသည္။

" အားလုံးတန္းစီၾကစမ္း . . ကိုင္း . .ဟုတ္ျပီ . .ကိုယ့္ေယာက်္ားကို တစ္ၾကိမ္ေလာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သစၥာေဖာက္ခဲ့ဖူးရင္ေရွ႕တစ္လွမ္းတိုးစမ္း"

မိန္းမ အားလုံးေရွ႕တိုးလိုက္ၾကသည္။သစၥာရွိေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္သာ ေနရာတြင္ မေရြ႕ဘဲ က်န္ခဲ့သည္။
သိၾကားမင္းက အမိန္႕ေပးသည္ . .

" အားလုံးကို ငရဲျပည္ပုိ႕လိုက္ ၊ ဟို ဆြံ႕အ နားမၾကားကိုလဲ ပို႕လိုက္"

အမ်ိုးသမီးတစ္ဦးသည္
အိမ္တစ္အိမ္၏ဆင္၀င္ေအာက္တြင္လွုပ္ကုလားထိုင္တစ္လံုးျဖင့္ၿငိမ့္ေနေသာ
လူေကာင္ေသးေသးအဖိုးအိုတစ္ဦးကိုျမင္သျဖင့္စကားသြားေျပာသည္။

" ဒီေလာက္ေပ်ာ္ေနတာကိုျမင္ေတာ့ဂရုမထားပဲမေနႏိူင္ေတာ့လို႔ပါ။
ဒီလိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးအသက္ရွည္ဖို႔လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကဘာပါလဲရွင့္"

" တစ္ေန႔ကိုစီးကရက္သံုးဘူးေသာက္တယ္။တစ္ပတ္ကို၀ီစကီတစ္ေသတၱာကုန္တယ္။ အဆီမ်ားတဲ့အစားအေသာက္ေတြကိုစားၿပီးေလ့က်င့္ခန္းမလုပ္ဘူး "

" အံ့ၾသစရာပါလား။အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိသြားၿပီလ ဲ"

" ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္.."

အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ကေလးေခၚျပီး ကေလးေဆးရံုကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။

ဆရာ၀န္။....။ ကေလးကို မိခင္ႏို႔ တိုက္တာလား.. ႏြားႏို႔တိုက္တာလား...

အမ်ိဳးသမီး။....။ မိခင္ႏို႔ပါ။

ဆရာ၀န္။....။ ကြ်န္ေတာ္ စမ္းသပ္မလို႔ ခင္ဗ်ား အကၤ်ီကို ခြ်တ္လိုက္ပါ။

အမ်ဳိးသမီး။...။ ဟင္.. ဘာလို႔လဲ..

ဆရာ၀န္။....။ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ဒါ ေဆးရံုပါ။ က်ဴးလြန္တာေတြ မရွိပါဘူး။

အမ်ဳိးသမီးက ယံုတစ္၀က္ မယံုတစ္၀က္နဲ႔ ဆရာ၀န္ရဲ႔ အစမ္းသပ္ကို ခံလိုက္တယ္။ ခဏေလာက္ စမ္းသပ္ျပီး

ဆရာ၀န္က " ခင္ဗ်ားမွာ မိခင္ႏို႔ရည္မွ မရွိတာ။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးက အာဟာရ ျပတ္ေနတာေပါ့" လို႔ ေျပာေတာ့

အမ်ဳိးသမီးက "ကြ်န္မမွာ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး မိခင္ႏု႔ိရည္ ရွိမလဲ။ ကြ်န္မက သူ႔အန္တီ" လို႔ ေဒါသတၾကီး ျပန္ေအာ္လိုက္တယ္။

တစ္ခါက ေျမြ၊ ပုရြက္ဆိတ္၊ ပင့္ကူနဲ႔ ကင္းေျခမ်ားတို႔ဟာ ဖဲအတူရိုက္ၾကသတဲ့။ ဖဲရိုက္ရင္း တေအာင့္ၾကာေတာ့ ေဆးလိပ္ကုန္သြားလို႔ သြားဝယ္ဖို႔ တုိင္ပင္ၾကတယ္။

ေျမြ...... ငါ့မွာ ေျခမရွိဘူး။ ပုရြတ္ဆိတ္ကုိ သြားဝယ္ခိုင္းလိုက္

္ပုရြတ္ဆိတ္...... ပင့္ကူမွာ ေျခ၈ေခ်ာင္းရွိတယ္။ ငါ့ထက္မ်ားတယ္.. သူ႔ကိုသြားခုိင္းလိုက္...

ပင့္ကူ..... ငါ့မွာ ေျခမ်ားတယ္ဆိုေပမယ့္ အကုိၾကီးကင္းေလာက္ေတာ့ မမ်ားဘူး။ သူ႔ကိုသြားခိုင္းလိုက္..

တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာဆိုၾကေတာ့

ကင္းေျခက စိတ္မသက္မသာနဲ႔...."မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ငါက ေျခေထာက္ပိုမ်ားေတာ့ ငါပဲသြားပါ့မယ္ကြာ... " ဆိုျပီး ေဆးလိပ္ဝယ္ဖို႔ ထြက္သြားခဲ့တယ္။

က်န္တဲ့အေကာင္ေတြက ေစာင့္ရင္း တစ္နာရီၾကာတဲ့အထိ ကင္းက ျပန္မလာေသးဘူး။
ဆက္ေစာင့္ၾကရင္း ႏွစ္နာရီၾကာတဲ့အထိ ျပန္မလာေတာ့ က်န္အေကာင္ေတြက စိတ္ပူျပီး ပင့္ကူကို လိုက္ၾကည့္ခိုင္းလိုက္တယ္။
လိုက္ၾကည့္ဖို႔ ပင့္ကူတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ တံခါးဝမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ကင္းေျခကို ေတြ႔လိုက္တယ္။

ပင့္ကူက ေဒါသတၾကီး "မင္း ၾကာလွခ်ည္လား? အားလံုး မင္းကို ေစာင့္ေနတာ မင္းက ဒီမွာဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ" လို႔ ေအာ္ေတာ့

ကင္းေျခ ျပန္ေျဖလိုက္တာက "ေဆးလိပ္သြားဝယ္ဖို႔ ငါဖိနပ္စီးေနတာ မျပီးေသးဘူးကြ" ဟူတည္း။

အားေနတာန႔ဲ ဘေလာ႔မွာ MP3သီခ်င္းေလးေတြတင္ဖို႔ စိတ္ကူးထားတာ သြားသတိရတယ္..
တင္ခ်င္တ႔ဲ သီခ်င္းေတြကေတာ႔ အမ်ားၾကီး..ကိုယ္ေရာ တၿခားသူေရာၾကိဳက္မယ္႔ သီခ်င္းေလးေတြေပါ႔..
R&B,Pop,Rockန႔ဲHip Hop သီခ်င္းေလးေတြ တင္မလားစဥ္းစားရင္း..
ေအာင္ၿခင္းရွစ္ပါး သီခ်င္းေလးသြားေတြ႔တယ္...မႈရင္းသီခ်င္းေလးပါ..ေဒၚေမရွင္ ဆိုထားတာပါ..
..ဒီမွာ ယူပါ.

၁၉၅၅-ခုႏွစ္ေလာက္မွာအင္အားၾကီးႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့အေမရိကန္ႏွင့္ ဆိုဖီယက္ယူနီယမ္ စတဲ့ႏုိင္ငံေတြဟာ အာကာသကိုစုိးမုိးရန္အတြက္ အထူးၾကိဳးစားလာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၅၇-ခုႏွစ္မွာ ဆုိဖီယက္နီယမ္က ကမာၻ့ျဂိဳလ္ပတ္လမ္းေၾကာင္းမွာ စပြန္းနစ္ ဆုိတဲ့ျဂိဳလ္တုကို ေအာင္ျမင္စြာလြတ္တင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ စိုးရိမ္မူႏွင့္ အေမရိကန္ကလည္း ARPANet (Advanced Research Projects Agency) အဖြဲ့ကို ဖြဲ့စည္းျပီး နည္းပညာသစ္မ်ားရွာေဖြေရး အာကာသဖြံ့ျဖိဳးတုိးတတ္ေရး ဆက္သြယ္ေရးႏွင့္ စစ္ေရးအစီအမံမ်ားကို ၾကိဳးစားအေကာင္အထည္ေဖာ္ေရး စတဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကိုခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ့္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုံးက တစ္ဦးခ်င္းအသုံးျပဳႏုိင္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာဆုိတာေနာင္အနာဂတ္မွာ ျဖစ္လာႏုိင္မယ္လုိ့ထင္ရတဲ့ အိမ္မက္မွ်သာရွိပါေသးတယ္။ကြန္ပ်ဴတာခ်ိတ္ဆက္မူ နည္းပညာရပ္မ်ားကို အမ်ဳိးမ်ဳိးေလ့လာစမ္းသပ္ရင္း ၁၉၆၉-ခုႏွစ္မွာ သကၠသိုလ္ၾကီးေလးခုမွ ကြန္ပ်ဴတာစက္ေလး လုံးကိုခ်ိတ္ဆက္ခ်င္ျဖစ္ ARPANet ကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ ကြန္ပ်ဴတာေတြအခ်င္းခ်င္း သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ေပးပို့ႏုိင္ဖု့ိအတြက္ မက္ဆာခ်ဴးျပည္နယ္ ကင္းဘရစ္တကၠသိုလ္မွ ကြန္ပ်ဴတာ သိပၸံပညာရွင္ Ray Tomlinson က အီလက္ထရြန္းနစ္ေမးစနစ္ကို ခ်ိတ္ဆက္ျပသခဲ့ပါတယ္။ သူဟာe-mial အသုံးျပဳတဲ့အခါမွာေတာ့ e-mail သေကၤတေလးကို@ (at) လုိ့သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ပထမဆုံးသတ္မွတ္ခ်က္ အခန္းဆစ္ခုတည္းမွာ ခ်ိတ္ဆက္ထားျခင္း LAN (Local Area Network) ျဖင့္စတင္ခဲ့ျပီး တစ္ခန္းႏွင့္တစ္ခန္း တစ္ျမိဳ့ႏွင့္တစ္ျမိဳ့ တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္တစ္ႏုိင္ငံစတဲ့ ခ်ိတ္ဆက္မူေတြကို စမ္းသပ္ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ Local အဆင့္မွGlobal အဆင့္ထိေအာင္ (International Network) ခ်ိတ္ဆက္ရင္း အင္တာနက္ဟာ က်ယ္ျပန့္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ပထမဦးဆုံး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား ခ်ိတ္ဆက္အသုံးျပဳမွဳနယ္ပယ္ျဖစ္တဲ့ ( . com ) ဆုိတဲ့နယ္ပယ္(domain) ကုိစတင္ျပီး မွတ္ပုံတင္ခဲ့ပါတယ္။၁၉၈၁-ခုႏွစ္မွာေတာ့IBM ကုမၸဏီက ပထမဆုံးေသာလူတစ္ဦးခ်င္းသုံးကြန္ပ်ဴတာကိုထုတ္လုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၆-ခုႏွစ္မွာ တပ္ဆက္ခ်ိတ္ဆက္သူ ၅.၀၀၀ ၁၉၈၇-ခုႏွစ္မွာ ခ်ိတ္ဆက္သူ ၁၀.၀၀၀ ရွိလာပါတယ္။ ၁၉၈၉-ခုႏွစ္မွာေတာ့အင္တာနက္ခ်ိတ္ဆက္သူ တစ္သိန္းျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အင္တာနက္ ေပၚမွာ မိမိလုပ္ငန္းႏွင့္ပတ္သတ္မွဳ (webside)ေတြကိုသြားေရာက္ယူေဆာင္ေပးတဲ့Browser ေတြေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ပထမဆုံးBrowser ကေတာ့Netscape ျဖစ္ျပီး အဲ့ဒီဟာကို Jim Clark ႏွင့္ Marc Andreesen တုိ့ က ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္ webside ေတြမေရတြက္ႏုိင္ေအာင္မ်ားျပားလာတဲ့အတြက္လည္း Search Engine ေတြထပ္ျပီး ေပၚေပါက္လာၾကပါတယ္ “ Yahoo” Search Engine ကို စတင္းဖုိ့ဒ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား David Filo ႏွင့္ JERRY Yan တုိ့ကတီထြင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာေတာ့ စားသားတစ္ေနရာကို ႏွိပ္လုိက္ရုံနဲ့ ေနာက္ထက္စာကိုေဖာ္ျပေပးတဲ့ Gopherp စနစ္ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ၁၉၉၆-ခုႏွစ္မွာေတာ့ ၄၅သန္းမွ်ေသာကမာၻသူ ကမာၻသားေတြဟာ အင္တာနက္ကို က်ယ္က်ယ္ျပန့္ျပန့္ အသုံးျပဳေနၾကပါျပီအင္တာနက္ခ်ိတ္ဆက္အသုံးျပဳသူမ်ားလာတာတဲ့ အလ်ာက္ Google, MSM ,Altavista စတဲ့ Search Engine ေတြလာ္း ေပၚေပါက္လာပါတယ္ ၂၀၀၀-ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အင္တာနက္ကို တစ္ကမာၻလုံး က်ယ္က်ယ္ျပန့္ျပန့္ အသုံးျပဳလာခဲ့ၾကပါတယ္။ မိမိသိလုိတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ဘာမဆုိကို ကြန္ပ်ဴတာေရွ့မွာတင္ တစ္ထိုင္တည္းနဲ့သိရွိႏုိင္ပါျပီ၊ ကမာၻၾကီးရဲ့ ဘယ္နားမွာဘဲေရာက္ေနေရာက္ေန ဘယ္သူေတြနဲ့ဘယ္ေလာက္ပဲေ၀းေနေ၀းေန အခုကြ်န္ေတာ္တုိ့အတြက္ေတာ့နီးနီးေလးပါပဲ။ ကမာၻၾကီဟာ ဘယ္အေျခအေနေရာက္ေနတယ္ဆုိတာ အင္တာနက္အသုံးျပဳသူေတြကေတာ့ သိေနၾကပါျပီ။..
[သူရေအာင္ ရဲ႕ Using Email & internet စာအုပ္မွဗဟုသုတရေစရန္ တင္ျပသည္။]