ဟိုး.....ေရွးေရွးတုန္းက ဆိုပါေတာ႔..ေတာရြာေလးတရြာမွာ အထည္ေရာင္းစားတ႔ဲ ေစ်းသည္မတစ္ေယာက္ ရိွေလရဲ႕..တစ္ေန႔အထည္ေတြကို ေရာင္းခ်ေနတုန္းမွာ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ဟာ ဆိုင္ေရွ႕လာၿပီး လံုခ်ည္တထည္ကို ေကာက္ယူရင္း "ဒီ လံုခ်ည္က ဘယ္ေလာက္ရိွသလဲ ခင္ဗ်" လို႔ေမးလိုက္တယ္။ သည္ေတာ႔ ေစ်းသည္မက "ေမာင္ၾကီးကို ေစ်းစကားေၿပာရမွာ အားနာပါတယ္ရွင္.ေမာင္ၾကီးဘာသာ ေပးႏိုင္တ႔ဲ ေစ်းပဲေၿပာပါ.ေရာင္းႏိုင္တ႔ဲ အေနအထားရိွရင္ ေရာင္းလိုက္မွာပါရွင္" လို႔ ေၿပာသတ႔ဲ။ အဲသည္မွာေစ်း၀ယ္ ေယာက်ၤားက "က်ဴပ္လည္း ေစ်းေပးရမွာ အားနာတယ္ဗ်ာ.နည္းသြားမ်ားသြားရင္ မေကာင္းဘူးေပါ႔.ငါ႔ႏွမပဲ ေစ်းေၿပာၾကည္႔ပါကြယ္" လို႔ ၿပန္ေၿပာသတ႔ဲ။..ေစ်းသည္မကလဲ မရဘူး။.."အို..ေပးသာေပးပါ.ေမာင္ၾကီးေပးႏိုင္မယ္႔ထင္တ႔ဲေစ်းသာ ေပးပါ..က်မကလဲ ေစ်းဆိုရမွာ အားနာလြန္းလို႔ပါတ႔ဲ"
"ဟာဗ်ာ က်ဴပ္ကလဲ ႏွမလိုအားနာတက္တာပဲဗ်..အားနာတာမွ မေၿပာပါန႔ဲေတာ႔..က်ဴပ္အားနားလြန္းတာန႔ဲ ေငြငါးေသာင္းေတာင္ ဆံုးသြားဖူးတယ္" အဲလို ေစ်း၀ယ္ေယာက်ၤားက ဆိုေရာ ေစ်းသည္မိန္းမကလဲ အားက်မခံ.."ေမာင္ၾကီးအားနာလို႔ ဆံုးတာ ေငြငါးေသာင္းထဲပါ..က်မ အာနာတာေလာက္မဆိုးပါဘူး..." "ဘယ္လိုမဆိုးတာလဲ ေၿပာပါဦးဗ်" .....''က်မ အားနာတာက ဟိုမွာေဆာ႔ေနတ႔ဲ ကေလးေတြ ေတြ႕တယ္မဟုတ္လား'' ..."အင္း ေတြ႔ပ ငါးေယာက္ေတာင္မွ...." ...."ဟုတ္တယ္...အဲဒီငါးေယာက္စလံုးမွာ တစ္ေယာက္မွ အေဖေခၚစရာ မရိွဘူး ေမာင္ၾကီးရဲ႕.."...တ႔ဲ......ကဲ အားနာတက္ပံုမ်ား...
အားနာတက္ပံုမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment